Ben Beijer bekijkt ‘t anders: Lente applaus

Het voorjaar komt er weer aan. We lopen steeds vaker de binnenstad in op zoek naar een plaatsje op een zonnig terras. De binnenstad lijkt inmiddels vaak één groot vakantieterras. Straks zal het Joop Sarsplein ook weer ingericht worden tegenover het stamcafé van onze vriendengroep. Een buurtvriend reisde jarenlang over de hele wereld, maar zegt daar kijkend over de stad en Oude IJssel met steeds mooier wordende omgeving geen enkele behoefte meer aan te hebben. Wij kunnen ons daar goed in vinden. Toch genieten wij naast onze binnenstad met regelmaat bij een van de vele restaurants aan de haven en strandpaviljoens van Scheveningen en onze favoriete stad Den Haag. De residentie, zo prachtig door Paul van Vliet bezongen: Den Haag met zijn lege paleizen. Den Haag waar de westenwind speelt. Maar ook begrijpen we Harry Jekkers met: Oh oh Den Haag mooie stad achter de duinen de Schilderswijk de Lange Poten en het Plein. Maar er is, zo ontdekken ook wij, veel meer moois in eigen land.
Wij hebben een mooi appartement, maar kochten ondanks de woningnood toch een tweede huisje. Genieten we vooral in de lente meer van dan verwacht. Het is een toplocatie met zicht op het water met steeds meer bootjes. Van tijd tot tijd een vrachtschip, maar vooral pleziervaart en boten van een roeivereniging. Door het hoge water en de lage oeverbegroeiing zijn zelfs de ranke bootjes prima te zien. Steeds meer wandelaars ontdekken die prachtige omgeving. De rust wordt af en toe verstoord door jongelui die een uitlaat zo hebben bewerkt dat de omgeving ook weet dat zij een auto rijk zijn. Het zij hun gegund na een coronatijd waar zo’n uitlaat hun enige uitlaatklep was. Wij dachten vroeger ook niet altijd aan de leefomgeving van anderen. Verstand komt bij de meesten gelukkig alsnog met de jaren, er blijft dus hoop.
Vorige week werd ons huisje bezemschoon opgeleverd, ook belangrijk voor onze gasten want we hebben het niet alleen voor eigen plezier. De eerste voorzichtige bezichtigingen hebben we al gehad. Het huisje geniet van de schaduw van een prachtige boom, en in de groene omgeving wordt er volop gevrijd, zullen lentekriebels zijn. Wij mogen, als goede bekenden de boom gewoon ‘iep’ noemen maar voor vreemden blijft het:’ Ulmus Hollandica Groeneveld’ Het zal niet lang meer duren of we zien de eerste bewoners van ons huisje aan de stam van onze ‘iep’ aan en af vliegen. Niet per KLM maar gedragen door eigen vleugels. En als de jonge koolmeesjes uitvliegen, krijgen ze vanaf de vele zonnige balkons een afscheidsapplaus dat doet denken aan het dankbare applaus voor artsen en verpleegkundigen tijdens eerste weken van coronaepidemie lente 2020. Jammer dat we die mensen waar er veel nog dagelijks de vreselijke gevolgen van ondervinden al weer bijna vergeten zijn. Misschien goed daar genietend van de lentezon, even aan te denken.

Goed gaon