Ben Beijer bekijkt ‘t anders: Half Vasten

Het is al weer heel wat jaren geleden dat ik het begrip half vasten gebruikte. Het ‘hele’ vasten is volgens mij ook alleen nog in gebruik om af te vallen. Wij, maar ook onze kinderen, hadden vroeger een vastentrommeltje. Daar deed je de snoepjes in die je in de vastentijd kreeg. Ik weet niet meer of we dat trommeltje dan met halfvasten ook half leeg mochten eten. Wij zijn geen zoetekauwen en dus werd er bij ons weinig gesnoept. Goede chocola is wel aan ons besteed, maar dat blijkt bij het juiste percentage cacao gezond te zijn (aardig excuus toch?).

Toen men toeschouwers bij de halfvasten-carnavalsoptocht interviewde voor de TV was er niemand te vinden die wist waar het begrip halfvasten vandaan kwam.

Zo weet men ook nauwelijks waar Pasen, laat staan Pinksteren voor staat. De extra vrije dagen blijken daarentegen wel bekend. Onze jongste dochter wilde lang geleden, 11 jaar jong, niet meedoen bij het Vormsel (vernieuwen van de doopbelofte). Zij vond zichzelf te jong om zo’n besluit te nemen, hoezo cadeautjes? Wij waren supertrots op haar. Toen vriend Ton dat hoorde vertelde hij dat er in Keijenborg een jongetje van 7 thuis had gezegd; ‘ik doe niet mee met de eerste communie’. Op de vraag van zijn verbaasde ouders, waarom niet, zei hij: ‘Ik heb al een horloge’.

Terug naar het vasten. Op goede vrijdag kregen we vroeger oliekrabbetjes, keken wij een jaar naar uit: het ultieme vasten dus. Hierbij mijn gezinsrecept: 400 gram zelfrijzend bakmeel en drie eieren glad mengen met zo’n 0.6 liter melk. 200 gram rozijnen ( of goed uitgelekte boerenjongens) in de rest van de liter melk laten wellen. Daarna samenvoegen en nog een half uur laten rusten. Olie in de pan en per drie stuks goudbruin bakken. Dat wordt geen half vasten, maar een héle goede vrijdag.

Goed gaon.