Splitten?

Splitten?

Een tijdje geleden zagen we in Amphion oude bekenden waar we vroeger vaak een glas mee dronken na afloop. Zullen we samen wat drinken vroegen wij. Als jullie meegaan naar de stad graag was het antwoord. Hier mag ik niet contant betalen en ik betaal nooit per pin. In de stad kunnen we overal contant betalen. Amphion laat dat duidelijk weten, maar handig bij de veelal oudere gasten? Denk het niet. Onze kleinzoons van twaalf betalen zelden of nooit contant of met pinpas. Bas legt uit dat hij per telefoon beter ziet wat hij uitgeeft. Als Anke hen spontaan wat extra toeschuift doet ze dat vaak met contant geld. Je mag ook een tikkie geven Oma, zegt Bas dan. Van Thijs hoeft dat niet, best handig dat ‘zwarte geld ‘zegt hij lachend. Zie je niet waar het vandaan komt. Hij heeft alleen geen tonnen in de kelder zoals een bekende kruidenier. Zal ik maar betalen? Dat horen we ook vaak als een man indruk wil maken bij het TV programma First Dates. Een inkijkje hoe mensen elkaar voor het eerst ontmoeten op zoek naar de grote liefde. Ook leuk te zien als vorm van amateurtoneel. Mensen die indruk willen maken. Jonge meiden die op alles ‘Oh Nice’ antwoorden, maar ook ouderen die proberen een betere ik te presenteren, en dan toch door de mand vallen. Dat begint al bij het bestuderen van de menukaart. Laats hoorden we een dame zeggen. Ik neem zeker geen varkenshaas, ik hou helemaal niet van wild. Hoe je al dat bestek moet gebruiken blijkt soms lastig. Van buiten naar binnen onderwees laatst een dame. De vrachtwagenchauffeur tegenover haar vond het prima. Als ik het eten maar van buiten naar binnen krijg zei hij, het liefst een gehaktbal, maar die zie ik niet op mijn lijstje staan. Hij was helemaal zichzelf, klasse. Heel anders dan die statige dame die de kroepoek met mes en vork probeerde te eten. Wij zaten in een Indisch restaurant in Den Haag met een oud collega. Toen er splinters van de kroepoek in haar oog kwamen, zei hij gelijk voor iedereen hoorbaar: “Haar man zal wel geen timmerman zijn, anders wist ze wel, waar gehakt wordt vallen spaanders.” Zal ze wel weten dat je de saté als een mondorgel moet eten, anders krijgt ze die prikker nog in haar huig. Wij kennen mijn oud collega als een vrolijke Frans die zijn hart op de tong heeft. Hij betaald per pin, maar de fooi gaat altijd handje contantje naar de aardige ober of serveerster. Hem zal je nooit als veel mannen die op zoek zijn naar een vriend bij First Dates horen zeggen: “ Zullen we splitten?”

Goed gaon