Afbeelding
Foto: Ben Beijer

Ben Beijer bekijkt ‘t anders: Controle

Opinie

Als ik in gedachten door de binnenstad loop, zegt iemand bij de Heezen Corner; kijk daar heb je het rode mannetje.

De enige die ik zie is de altijd goedlachse uitbater Chris. Pas dan besef ik wat ik aan heb. Een rode broek en een in betere tijden rood poloshirt. Als ik zeg dat ik vanmorgen al te horen heb gekregen dat dit echt niet kan, zie ik een blik van herkenning.

Ook Chris blijkt een partner te hebben die zich opwerpt als personal coach. Op het zonnige hoekje komen wij tot de ontdekking dat we het allebei wel erg getroffen hebben.

Na mijn pensionering zei onze jongste dochter: Ma, nu hang je hoop ik geen kleding meer klaar voor Pa? Het antwoord vat ongeveer samen wat ook Chris bedoelde: ‘Als ik dat niet doe pakt hij gewoon wat vooraan ligt of hangt en dat risico ga ik niet lopen.’ Sinds kort doe ik dat wel en het resultaat is soms oogverblindend.

Als ik opsta, hoor ik Chris lachend zeggen, open ik de jaloezieën, maar weet dan al dat mijn vrouw die even later iets zal bijdraaien. Zo gaat het ook met de stoelen die ik netjes onder de tafel heb geschoven, die blijken toch niet helemaal in het gelid te staan. En als ik het bed al eens op maak wordt ook daar de nodige nazorg aan gegeven. Beiden hoeven wij ook geen koffers in te pakken als we op vakantie gaan, dat wordt voor ons gedaan. Ik mag wel aangeven wat ik het liefst aan zou hebben, om er ver van huis achter te komen, dat er anders is besloten.

Zelf doen is goed, controle blijkt beter. Is het een vorm van autisme dat alles onder controle moet zijn? Wij weten het niet, maar hebben er inmiddels beiden prettig mee leren leven.

Goed gaon.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant