Afbeelding

Onlandse tijdingen | Het zit wel goed

Opinie

De vorige editie van deze krant, dat willen zeggen van Contact Zutphen, besloeg 27 pagina’s waarvan er ruim negen uit advertenties bestonden. 

Of dat advertentie-aandeel veel is of weinig vermag ik niet te beoordelen, maar ik vermoed dat elke uitgever dat aandeel graag zo groot mogelijk ziet. 

Ik lees ze niet echt, die advertenties - ze vormen voor sommigen zo’n bron van ergernis dat ze met stickers hun brievenbussen ervan willen verschonen - maar bij het doorbladeren van de krant, bijvoorbeeld op zoek naar deze rubriek, scheert het oog onwillekeurig over de aanbiedingen en aanbevelingen. 

Het ligt voor de hand bij huis-aan-huisbladen dat de adverteerders bedrijven zijn uit de buurt, lokale of regionale middenstand, een bakker om de hoek, een wijnboer uit de streek, een meubelhandel op een bedrijventerrein. 

In de advertentiecategorie ‘familieberichten’ viel me een pagina op die bijna geheel gevuld was met plaatselijke uitvaartzorg en rouwbegeleiding, diensten waar altijd behoefte aan is, in coronatijden misschien zelfs meer dan anders. Aan de foto’s te oordelen valt dit specialisme geheel aan vriendelijk lachende, kort gekapte vrouwen toe, niet te jong en niet te oud, waaruit we wellicht kunnen opmaken dat ze van praktische aard zijn, kunnen bogen op een zekere ervaring en zelf nog lang niet in de gevarenzone zitten. 

Niet zelden is een pagina voor een adverteerder niet voldoende; dan worden er speciale bijlagen bij de krant gevoegd, of een extra katern. Grote meubelzaken pakken daar graag mee uit. 

Ik bezocht onlangs zo’n zaak, Eijerkamp in Zutphen. 

Niet omdat ik een fauteuil zocht of een loungebank of een boxspring bed, ik was vooral gefascineerd door de grootte van de winkel, een reuzendoos op een bedrijventerrein. Zo groot was de doos dat welhaast de hele Achterhoek op een Eijerkamp moest zitten of liggen. 

Eijerkamp is geen Zweeds meubelhuis, zoveel was me na het betreden van het pand wel duidelijk; ten eerste ontbraken de massa’s met hun karren en grote geelblauwe schoudertassen en ten tweede was het tentoongestelde meubilair zo gewichtig en smetteloos dat ik me op visite waande bij een goed bemiddelde oom of tante. 

Dit was het interieur van mensen die hun schapen op het droge hadden, strak vormgegeven comfort in ongevaarlijke kleurstellingen, passend in royale ’livings’. 

Zitten voor de hogere middenklasse, de gegoede burgerij. 

Een beetje stoel kostte meer dan tweeduizend euro, daar leveren de Zweden er tien voor. Andere kwaliteit, ik weet het. En Eijerkamp is eigenlijk een toonzaal voor het betere, internationale meubelmerk. 

Het van oorsprong Zutphense familiebedrijf bestaat al ruim negentig jaar. Om zo groot te worden moeten ze iets goed hebben gedaan. 

Ik weet inmiddels dat Eijerkamp, ooit als kleine Achterhoekse beddenzaak begonnen, de regio allang is ontstegen. 

Er is allang een tweede grote woonwinkel geopend in Veenendaal, direct gelegen aan de A1. Mijn dochters kijken graag naar het tv-programma ‘Kopen zonder kijken’ en Eijerkamp is een van de sponsors. Er is in de winkel een ruimte ingericht in samenwerking met VT-Wonen. Niettemin, ik denk dat ik namens de uitgever spreek als ik het bedrijf nog eens vraag te adverteren in de Achterhoekse bladen.

Wim Boevink

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant