Afscheid na 47 jaar Snackplus: ‘Veur alles is een laatste keer’

Doetinchem – De laatste werkweek zit erop. Een week met een traan en een lach. Het leek of iedereen die ooit na of tijdens het stappen iets bij Snackplus heeft gegeten, afscheid wilde komen nemen. Het was een drukke en spannende week voor Vincent en Helma Gasseling. 

Door Hans Hissink

Met het sluiten van de deuren van Snackplus verdwijnt de laatste snackbar in de binnenstad van Doetinchem. 47 jaar lang werden op dezelfde plek op het Simonsplein klanten geholpen door Vincent en Helma. Zij waren er altijd.

De snackbar van Vincent en Helma Gasseling groeide uit tot een begrip in Doetinchem. Vooral in het weekeinde wist het uitgaanspubliek het loket en de trekmuur te vinden. Je vraagt je bijna af wie na het stappen niét voor een frietje aan het loket stond of een snack uit de muur heeft gehaald. “Er zaten wel eens werkweken van 80 uur tussen. Tijdens de rustige uren lag ik ‘s avonds in het weekend op de bank achter in de zaak te slapen,” verklapt Vincent.

Aan alles komt een eind
De laatste keer de ijsmachine schoonmaken, de laatste keer een frikandel in de pan, de laatste keer “hoe geet ‘t?” Aan alles komt een eind. Dat weten Vincent en Helma Gasseling inmiddels ook.

De laatste woensdag
Vincent is druk met een bestelling. Want dat gaat gewoon door zolang de deuren van Snackplus nog open zijn. Helma heeft even tijd voor een praatje. “Deze week hebben we Iedere dag de laatste dingen. De laatste woensdag, de laatste keer dat we de ijsmachine moeten doen, de laatste keer het vet verschonen. Heel gek, heel raar, maar een keer is het zover.” Slecht slapen is er niet bij. “Wel onrustig gedroomd, maar dat komt ook wel weer goed.” Er hebben veel mensen gereageerd op het nieuws dat Snackplus gaat sluiten. “Veel mensen gunnen het ons. Ze vinden het leuk en vinden het goed van ons dat we het besluit genomen hebben. Maar vragen zich ook af waar zij nu naar toe moeten voor een frietje of een snack. De broer van Vincent, Toon, heeft aan de Keppelseweg Resto Gasseling. Mensen denken dat dat heel ver is, maar dat is het niet. Het is maar vijf minuten lopen van hier en er is daar plaats genoeg voor iedereen.” Vincent schuift inmiddels aan. Het gaat goed met hem. “Ik kijk uit naar het eindpunt, maar ben ook wel blij dat ik nu aan het werk ben.” Vincent en Helma verheugen zich op het afscheid. “Allemaal oude verhalen zullen naar boven komen. Dat zal met een lach en een traan gepaard gaan. Het voelt een beetje alsof we afscheid nemen van ons eerste kindje,” zegt Helma treffend.

De laatste donderdag
Er staat een tent op het terras. De hangtafels zijn in aantocht. Alles wordt in gereedheid gebracht om het laatste weekeinde van Snackplus goed voorbereid in te gaan. “Gisteravond hebben we met mijn broer en schoonzus een biertje gedronken hier in de zaak. Teruggekeken op wat we allemaal gedaan hebben, want hij is hier ook begonnen. Toen hebben we de snackbar nog eens even goed rondgekeken voordat het er straks niet meer is. Het is nog niet zover natuurlijk. Morgen komt er nog een groep van 14 bouwvakkers en een groep van 12 man die hier aan de nieuwe weg gewerkt hebben. Dat hebben ze allemaal met elkaar afgesproken. Die willen hier gewoon even naar toe nog. Dat doet ons wel goed die waardering. Dat besef je op dit moment veel beter.” Helma is boodschappen doen. Want ook dat gaat gewoon door zolang Snackplus nog geopend is.

De laatste vrijdag
Het besef is er nog niet dat dit de voorlaatste officiële bakdag is. Het is druk. “26 man voor een schnitzel met patat. Ze konden niet eens allemaal naar binnen en stonden buiten te wachten.” Tijd om vooruit te kijken naar het weekeinde is er nog niet. Dat zal misschien wel komen nadat de deur op slot gedraaid is. Op naar de laatste dag voor Snackplus.

De laatste zaterdag
‘Business as usual’, maar dan met een extra randje. Omroep Gelderland komt langs voor een korte reportage. Burgemeester Mark Boumans komt ook nog even aan. Natuurlijk moet hij naar het motto van Vincent een frikandel bij zijn friet nemen. “Een dag geen frikandel, is een dag niet geleefd.” Er worden ook verschillende keren bloemen bezorgd. “Nadat we de deur op slot gedraaid hebben, kan ik wel een bloemenwinkel beginnen,” grapt Helma. Rond 18.00 uur zit de zaak bomvol. Vincent en Helma moeten nog even flink aan de bak voordat ze kunnen proosten op hun laatste werkdag. Om 19.00 uur gaat de deur dicht. Door de drukte een half uur later dan normaal gesproken het geval is.

De afscheidszondag
De dag waarvan Vincent en Helma wisten dat die zou komen. Het afscheid nadert nu echt. “Gisteren was het chaos. Om 19.00 uur hebben we de deur dicht gedaan, de laatste bamischijf op tafel gezet, de boel schoongemaakt en samen een pot bier gedronken,” vertelt Vincent met een hoofd dat steeds roder wordt. Het lijkt erop dat iedereen die ooit een snack uit de muur heeft getrokken, langskomt om afscheid te nemen.

Helma kijkt tijdens de afscheidsreceptie terug op de laatste week. “Het was een spannende week. Voor alles een laatste keer. Nu hebben we een feestje met iedereen die we uitgenodigd hebben. De komende weken nog dingen opruimen, dan zal het allemaal nog wel meevallen. Maar maandag 16 mei geven we de sleutels af en dan wordt het echt. Dan is het definitief. Eerst wennen, lekker wandelen en fietsen. Leuke dingen doen met ons tweeën.”

Missen
Voor drie mensen valt het afscheid van Snackplus zwaar. “Ik zal ze missen,” bekent Hansie Hunting. Hij was iedere dag bij Vincent en Helma te vinden. “Ik moet nog maar eens zien hoe ik dat dagelijkse uitje nu ga invullen.” De dames Borghuis en Mijnen kwamen ook ieder dag bij Snackplus. “Ik kwam twee keer per dag bij Vincent en Helma. Het was een fijne wandeling voor mij. Het is heel jammer dat zij stoppen, maar ik gun het ze van harte,” vertelt mevrouw Borghuis. “Hansie, mevrouw Borghuis en ik waren een drie-eenheid hier,” vult mevrouw Mijnen aan.

Het zit erop voor Vincent en Helma Gasseling. “Eerst maar eens even de boel laten bezinken. De waardering van alle mensen die afscheid van ons nemen voelt perfect. Het mooiste dat er is. Het contact met de vaste klanten ga ik het meeste missen. We waren hier niet alleen om geld te verdienen, maar ook om plezier te hebben met de mensen. Anders houd je het nooit zo lang vol.”

De laatste boodschap
Vincent wil nog één ding kwijt. “Heel Doetinchem, hartelijk bedankt voor het bezoek aan Snackplus.”