Cabaretier Franciscus zat al in quarantaine voor er corona was

DOETINCHEM - Cabaretier Fabian Fransiscus staat volgende week met zijn voorstelling ‘Kleine wereld’ in Amphion. Psychologische humor van de bovenste plank, met als doel die bulderende lach.

Door Remko Alberink

Cabaretier Fabian Fransiscus speelt in schouwburg Amphion op 2 december zijn tweede theaterprogramma met als titel ‘Kleine wereld’. “Het eerste programma ging over autisme en COB, en dit nieuwe programma had ik net een paar keer gespeeld voor de coronacrisis uitbrak”, schetst de Utrechtse cabaretier.
Fransiscus wil met zijn programma’s graag dicht bij zichzelf en de actualiteit blijven, met veel aandacht voor het maatschappelijke. “Zo was mijn wereld in het verleden zelf best wel klein. Ik was een tijd depressief en toen sloot ik mijzelf op in mijn studentenkamertje in Utrecht en kwam ik soms weken niet buiten”, herinnert de cabaretier zich. “Ik zat al in quarantaine voordat er corona was”, stelt hij met een kleine glimlach.

Op het podium staan is en blijft een uitdaging, zo blijkt. “Valkuil is dat iedereen de grappen moet snappen. In de try-outs die ik gedaan heb, heb ik ook om feedback gevraagd, en af en toe is iets aangepast om een grap te verduidelijken.”
Zelf had hij ooit moeite om contact met mensen te leggen. “Op het podium stel je je natuurlijk heel kwetsbaar op. En in Amphion komt daar nog een uitdaging bij. Het is de stad waar mijn vriendin vandaan komt, dus ik ken het theater. Maar nog nooit heb ik echter op een podium gestaan met publiek aan drie kanten, zo’n U-podium. Dat wordt voor mij de eerste keer en is best spannend.”
De fobieën voorbij, zo heeft Fransiscus een persoonlijke ontwikkeling doorgemaakt. Niet meer denken in angsten en hobbels, maar in mogelijkheden en daarbij zijn eigen ik te accepteren. Hij woont nog steeds in Utrecht, maar heeft ontdekt dat zijn wereld toch een stuk groter is dan ten tijde van de studentenkamer.
Zijn inspiratie haalt hij uit heel veel dagelijkse situaties. “Dan merk ik dat een gesprek tussen bepaalde mensen in de trein niet lekker loopt, dat herken ik dan. Heb ik ook wel eens. Dan vind ik dat grappig.”
Hij merkt dat hij tijdens de coronaperiode niet milder is geworden. “Er is zoveel aandacht voor het fysieke welzijn van mensen, maar het mentale welzijn wordt zwaar onderschat. Ook nu zitten er mensen op studentenkamertjes helemaal alleen.”

Loep
Het voedt zijn motivatie om via zijn programma’s maatschappelijke thema’s onder de loep te nemen. “Het woord ziekenhuisbed valt veel tegenwoordig, het woord GGZ amper.” Dat terwijl iedereen volgens Fransicus in meer of mindere mate behoefte heeft aan aandacht voor het mentale welzijn. Fransiscus: “Het is een stukje beeldvorming, mensen willen er niet graag iets mee te maken hebben. Toch weer die angst.”