Nadat de laatste noten hadden geklonken werd Peter omringd door zijn muzikale vrienden en familie. Foto Roel Kleinpenning

Nadat de laatste noten hadden geklonken werd Peter omringd door zijn muzikale vrienden en familie. Foto Roel Kleinpenning

foto Roel Kleinpenning

Bewogen afscheid van Peter de zanger

Muziek

ULFT - Zaterdagmiddag nam een tjokvol DRU poppodium in Ulft afscheid van zanger Peter Aalders. Via social media en van mond tot mond waren de tickets al in een week uitverkocht. Veel getuigen van zijn rijke muzikale carrière waren aanwezig op wat veel weg had van een reünie. De gemiddelde leeftijd in de zaal was 60 plus. Op de bühne ook.

Door Marcel van Berkum

Zelden had ik tranen in de ogen tijdens en na een concert. Maar dit was uniek, gedenkwaardig en aangrijpend. Zoals velen die middag vond ik dat ik aanwezig moest zijn bij Peter The Final Show. Tientallen malen zag ik Peter in meer dan 50 jaar optreden in diverse formaties. Ook sprak ik hem vaak voor een artikel in de krant of gewoon zomaar aan de bar rond een concert. Een waardig afscheid voor een volle zaal had hij absoluut verdiend. Het geeft aan hoe geliefd hij is als muzikant, maar bovenal als persoon. De aanleiding mag bekend zijn. Peter kreeg slechts enkele weken geleden het schrikbarende bericht, na onderzoek in het ziekenhuis, dat hij terminaal ziek is en zich moet voorbereiden op een spoedig levenseinde. 

Medewerking
Verantwoordelijk voor de organisatie van het afscheidsoptreden was Günter Giesen. Peter en Günter, opgegroeid in Ulft, zijn muziekvrienden voor het leven. Met Peter zette de gitarist de eerste stappen in de muziek en samen speelden zij door de jaren heen en tot voor kort in diverse formaties. Nadat Peter de onheilstijding in kleine kring had gedeeld werd hem een afscheid op het podium voorgesteld. De zanger wilde graag nog één keer optreden voor zijn publiek in zijn geboorteplaats Ulft. In een kort tijdsbestek moest er heel veel worden geregeld. Giesen kreeg alle medewerking van het DRU poppodium. Muzikanten uit zijn rijke muzikale loopbaan werden benaderd en zegden zonder uitzondering toe. Het resulteerde zaterdag in optredens van een twintigtal artiesten in de bands Great, Blues Factor en Roots ‘66 Revisited en Heaven Reunion Band. Niet alleen voor het publiek, maar ook voor de muzikanten was het een indrukwekkende concert.

Coulissen
In een vroeg stadium was besloten dat Peter de apotheose en afsluiting zou vormen van zijn Final Show. In de voorafgaande dagen was er bij hem thuis in Doetinchem gerepeteerd met leden van ‘Roots’. Een tiental nummers was er door de zanger uitgezocht. Vocaal ging het prima, maar het was de vraag of Peter het fysiek aan zou kunnen, omdat zijn gezondheid hard achteruit ging. Wel werd gaandeweg duidelijk dat staan of zitten op de bühne niet meer zou lukken, maar het moest en zou doorgaan van de zanger. Wat te doen? Besloten werd uiteindelijk dat hij zou zingen vanaf de brancard waarmee hij in de ambulance vanuit Doetinchem was vervoerd. Om hierop voorbereid te zijn liet Günter Giesen dat duidelijk weten aan het publiek in zijn aankondiging. Peter volgde het concert ergens achter de coulissen in het bijzijn van familie, partner Annie en verplegers.

Middelpunt
De bands Great en Blues Factor openden de middag, De meeste leden hadden regelmatig met Peter opgetreden. Vaak nog in een grijs verleden. De Ulftse gitarist Toon Graat kon blijven staan, want speelde in beide formaties. Bij Blues Factor stond Frans Schepers op het podium. Peter en hij waren eind jaren zestig de eerste discjockeys van de legendarische discobar ‘t Hemeltje in Ulft en zijn meer dan muziekvrienden. Tijdens de eerste bands was er nog enige rumoer in de zaal. Sommige aanwezigen zagen elkaar na jaren weer terug en deelden hun herinneringen en het was vooral wachten op de laatste noten van Peter Aalders. Als derde was het de beurt aan de formatie Roots ‘66 Revisited met de gitaristen Günter Giesen en Fred de Vooght. Fred is ook zo’n muziekkompaan van de zanger vanaf het prille begin van zijn carrière. Na enkele nummers ging het gordijn dicht voor een changement en daar was Peter. Als altijd het middelpunt van de bühne, maar nu liggend op een brancard. Het was confronterend en bij de aanblik even doodstil in de zaal, maar vrijwel meteen klonk een langdurig hartverwarmend klaterend applaus.

Treffend
Het deed de bebrilde zanger zichtbaar goed. De zaal zong uit volle borst mee met een tiental rock en blues classics. Nummers, die Peter decennialang in zijn repertoire had. ‘The Thrill Is Gone’ en ‘Knockin’ On Heaven’s Door’ klonken hartverscheurend en waren herkenbaar treffend voor het moment. Zijn karakteristieke stem won almaar meer aan kracht en klonk op een gegeven moment als vanouds. In al die jaren, tijdens de optredens met diverse bands, had Peter op het podium tussen de nummers nooit het hoogste woord. De aankondigingen en begeleidende teksten liet hij graag aan een ander bandlid over. Maar ouwehoeren in het Achterhoeks met zijn publiek deed hij graag en ook nu vertelde hij zowaar nog enkele grappige anekdotes tot grote hilariteit van zijn fans, die aan zijn lippen hingen.

Laying
Zijn tegenwoordigheid van geest was nog volop aanwezig zoals bleek in Neil Youngs ‘Down By The River’. Daarin komt de zin voor: ‘It’s so hard for me staying here all alone”. Peter zong spontaan ‘Laying’ in plaats van ‘Staying’ en het publiek begreep het. Bandleden van de Heaven Reunion Band sloten nog even aan en ook baste Peters zoon Teun mee. Peter zong met tranen in de ogen en bedankte het publiek diverse malen voor de aanwezigheid bij zijn laatste gig.

Op het podium omringd door alle muzikanten en familie nam Peter Aalders afscheid met het finalenummer ‘Dat is de blues’, het enige Nederlandstalig nummer dat hij in zijn repertoire had. Het werd hartstochtelijk meegezongen. Vervolgens viel het doek. Voor het laatst.
Peter bedankt!

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant