Ben Beijer bekijkt ‘t anders: Vrijdenker

Kan dat wel, hier in Doetinchem, de vrijheid vieren terwijl er op vijftien uur rijden oorlog is? Deze vraag kreeg ik de afgelopen weken nogal eens van mensen die weten dat Mooi Koor Man bezig is met voorbereidingen voor een vrijheidsfestival. 

Mijn antwoord is steeds: ‘ja hoor, meer dan ooit moeten we er ons van bewust zijn dat vrijheid niet overal en vanzelfsprekend is’. 

Als je oog hebt voor wat er in de wereld aan de hand is, word je daar niet vrolijk van. Als je vervolgens kijkt hoe het in eigen land is, besef je hopelijk dat wij hier alle reden hebben onze vrijheid te vieren. In Doetinchem gaan we dat op 28 en 29 mei doen in de binnenstad. 

Mooi dat wij dat na 75 jaar zelfs samen met Duitse muziekvrienden kunnen vieren. Goed voorbeeld, de geweldige Euro Big band BaJAZZo met muziekvrienden van beide kanten van de grens die de muziekavond op zaterdag afsluiten en de vriendenkoren uit de hele euroregio op zondag. Gelukkig kan dat hier weer en beseffen de meeste mensen dat het hier dan wel niet volmaakt is, maar dat we in een democratisch land leven vol vrijheden.

Als we naar Putin kijken, zien we een narcist en diepongelukkige man. In het klein zien we dat ook, bij de dansleraar die de maat niet kan houden en een paar mensen in ‘de kamer’. Prijs u gelukkig dat ze niet in uw kamer wonen of lid van uw familie of vereniging zijn. Mensen die zich superieur voelen ten opzichte van anderen en dat te pas en te onpas laten weten. Lastige mensen, voor anderen en zichzelf. Dit soort mensen zien zich niet als narcist en kunnen daar weinig aan doen. Best zielig, goed beschouwd, aangezien narcisme een psychische stoornis is.

Wat is er mooier dan samen vrijheid vieren? Een ander de vrijheid gunnen zijn of haar leven in te vullen. Een oudoom van mij kon het zo mooi zeggen toen hij voor het eerst iets hoorde over euthanasie. Ik heb er, zei hij, persoonlijk niets tegen, zolang er maar geen doden bij vallen. 

Misschien heb ik het vrijdenken wel van mijn pa. De man kon geweldig relativeren, al kende hij het woord misschien niet eens. Ik waakte ooit bij hem na zijn eerste hartinfarct. Toen hij over de eerste schrik heen was, begon hij weer praatjes te krijgen. Ben, zei hij, maak je nooit druk over doodgaan. Je moet maar zo denken: Wie dan leeft wie dan zorgt.

Goed gaon