Wim Verheijen met het kunstwerk gemaakt door kinderen van Plattenburg. Foto: Roel Kleinpenning
Wim Verheijen met het kunstwerk gemaakt door kinderen van Plattenburg. Foto: Roel Kleinpenning foto Roel Kleinpenning

‘Onderwijs afspiegeling samenleving’

Onderwijs

DOETINCHEM - Als de samenleving verandert, verandert het onderwijs mee. Het onderwijs is een afspiegeling van de samenleving”, zegt Wim Verheijen (66) die op 1 juni afscheid heeft genomen van IKC De Plattenburg in Doetinchem. Hier heeft hij als groepsleerkracht, directeur en locatieleider zeven jaar gewerkt. In totaal is hij 45 jaar in het onderwijs werkzaam geweest. “Ouders en kinderen zijn in de loop van de jaren veel mondiger geworden, maar dat houd je juist scherp. Met elkaar in gesprek gaan, zorgt ervoor dat je je werk beter doet.”

Door Carla van der Meer

In de ruim vier decennia dat Verheijen leerkracht is geweest, is er uiteraard veel veranderd. “De grootste verandering is dat toen ik begon, kinderen auditief ingesteld waren. Nu zijn ze veel meer visueel ingesteld”, laat hij weten. “Dat heeft te maken met de komst van de computer en het digitaliseren van het onderwijs. Het krijtbord is vervangen door het digibord. Heel veel kennis kan van internet gehaald worden. Daar is het onderwijs nu ook op ingesteld, om zelf op onderzoek te gaan en kritisch gebruik te maken van het internet. We leren de kinderen dat niet elke informatiebron betrouwbaar is. Ze leren dingen goed met elkaar te vergelijken en dat je minimaal twee bronnen moet hebben om te kijken of iets waar kan zijn of juist niet.” 

Waardevolle gesprekken
Op De Plattenburg gaan kinderen tegenwoordig mee als er oudergesprekken zijn. “De gesprekken met ouders en kinderen zijn heel waardevol om samen aan een schooljaar te werken”, vindt Verheijen. “Aan het eind van het schooljaar kijken we terug om te zien of uitgekomen is van wat we ons voorgenomen hebben.”
Verheijen heeft nooit spijt gehad van zijn keuze om leerkracht te worden. “We waren in de jaren 70 van de generatie die de wereld wilde verbeteren, dus je koos voor het sociaal werk of de pedagogische academie of je ging in de zorg”, vertelt Verheijen. “Ik vond het leuk om met kinderen te werken, dus ik ging het onderwijs in. Al die jaren heb ik met plezier in het onderwijs gewerkt. Dat heeft ook aan bijgedragen dat ik tot aan mijn pensioen door heb kunnen werken. Voorwaarde was wel dat ik mijn werk leuk vond, dat ik leuke kinderen en collega’s had en leuke ouders heb ontmoet.”
De in Silvolde geboren leraar heeft op vier basisscholen gewerkt, waarvan 34 jaar bij Wis en Wierig in Gaanderen, een half jaar als vervanger in Didam, drie jaar in Velswijk en zeven jaar bij De Plattenburg. “Het bijzondere is als je je als leerkracht of als ouder zorgen maakt over de ontwikkeling van de kinderen, het vaak toch heel goed met ze afloopt”, zegt Verheijen. “De meeste kinderen komen op hun pootjes terecht. Dat vind ik een waardevolle gedachte die je mee moet nemen als je met kinderen werkt. Soms gaat een ontwikkeling heel langzaam, maar uiteindelijk komt het goed met ze.”
Verheijen geeft aan dat hij de kinderen, collega’s en ouders enorm gaat missen. “Ik heb een fantastisch afscheid gehad”, zegt hij. “Dat is een herinnering voor het leven. Het was hartverwarmend. Ik kijk dagelijks uit op het prachtige kunstwerk van elf palen dat de kinderen van de groepen 1 tot en met 8 voor mij gemaakt hebben. De kleurrijk beschilderde palen hebben een mooi plekje in mijn tuin gekregen. Dat staat zo vrolijk. Het is door de kinderen zelf bedacht. Picasso zou er jaloers op geweest zijn, denk ik. Picasso heeft ooit de uitspraak gedaan: ze hebben mij vier jaar geleerd om te schilderen als Rafaël, maar ik heb er een leven lang over gedaan om te leren schilderen als kinderen.” Verheijen heeft nu meer tijd voor koken, museumbezoek, lezen, tuinieren en met vrienden afspreken.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant