Afbeelding

Over het koninkrijk waren de middeleeuwen neergedaald

Onlandse tijdingen

William Purves is begrafenisondernemer in Edinburgh.
Zijn naam stond op de zijruit van de lijkwagen die het lichaam van de Britse koningin Elizabeth van Balmoral naar de Schotse hoofdstad bracht.

Binnen korte tijd lag de website van de begrafenisondernemer plat; aangenomen mag worden dat het bedrijf werd bedolven onder scheldpartijen en verwensingen.
En zie, ergens gedurende de zes uur durende rit naar Edinburgh was de naam van Purves op wonderlijke wijze van het glas verdwenen, bij aankomst op het kasteel van Holyroodhouse was er niets meer van te zien.

Ja, dit is opgemerkt en geschreven op zondag, het begin van de laatste reis van de koningin; deze week gaat ze nog naar de Giles Kathedraal in Edinburgh en vandaar per vliegtuig naar Londen, naar Buckingham Palace, naar Westminster Hall en uiteindelijk op maandag aanstaande naar Westminster Abbey voor de staatsbegrafenis.
William Purves was een foutje in de grote operatie, net als de te kleine schrijftafel waarop koning Charles zijn proclamaties moest ondertekenen, er was geen plaats voor pennenhouders en inktpotten, Charles liet ze sissend van nijdigheid verwijderen.

Gebiologeerd heb ik de afgelopen dagen de gebeurtenissen in Groot-Brittannië gevolgd, ondanks het tumult dat hier in Zutphen werd ontketend. Na de kermis en de met zand volgestorte ‘s Gravenhof volgde de Dweildag; meerdere dweilorkesten tetterden de binnenstad vol, ‘Hey Jude’ en ‘La Bamba’ kwamen diverse keren voorbij.
In de Spittaalstraat poogden mensen de historische straat te laten herleven, een groep dansers swingde op ‘In the mood’ van Glenn Miller.

De dag erop was de markt bezet voor het ambachtenfestival en onderwijl waren ook nog de open monumentendagen gaande.
Al die uitgelatenheid stond in schril contrast met de plechtige zwaarte aan de overzijde van het Kanaal, waar de dood van een 96-jarige een samenleving bijna tot stilstand bracht. De Bank of England stelde zijn renteverhoging uit, voetbalwedstrijden werden afgelast. BBC1 bracht dagen achtereen alleen maar berichten over het koningshuis en zal daar nog de hele week mee doorgaan.

Jong en oud vroegen zich af of een anker in hun bestaan verloren was geraakt; de koningin was het stilste punt in jaren van conflicten en veranderingen.
Zeventig jaar had ze geregeerd. Een onvoorstelbaar lange periode.
Er is wel iets krachtigs en noodlottigs in het gegeven dat monarchen (en pausen) niet horen af te treden, zoals wij hier Juliana en Beatrix hebben zien doen. En als Charles de genen heeft van zijn ouders dan gaat ook hij nog twintig jaar mee. Slechts de dood kan het staatshoofd van zijn kroon bevrijden. Dat is even wreed als ontzagwekkend en zelfs in Engeland niet altijd consequent nageleefd.

Fascinerend met hoeveel overgave de Britten eeuwenoude tradities doen voortbestaan, het was alsof de middeleeuwen weer bezit hadden genomen van het land. Gardes rukten uit in hun uit de tijd gevallen kostuums, proclamaties werden uitgevaardigd middels herauten en gazetten, hardop voorgelezen bij paleizen en op stadspleinen, kanonnen losten saluutschoten en magistraten droegen steken met veren, pruiken en insignes.
Geen carnaval. Dodelijke ernst. Voor buitenstaanders oogde het misschien lachwekkend, maar ergens kon men het land benijden om zoveel verworteling en vitaliteit van institutie.

En William Purves heeft zich - met ingecalculeerde oorwassing - verzekerd van jarenlange klandizie.

Wim Boevink

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant