Ben Beijer.

Ben Beijer.

Roel Kleinpenning

Ben Beijer bekijkt ‘t anders: Gelijke monniken

Opinie

Toen ik donderdagavond naar de voetbalwedstrijd Letland-Nederland keek, moest ik denken aan het knollenveld van de Gaanderse Boys vroeger, al viel daar meer te lachen. Van Gaal vertelde na de wedstrijd met een minzaam lachje dat hij dit allemaal tot achter de komma had voorspeld. Hij genoot van zijn voorspellende gave, ‘de zelfbenoemde allesziener in het land der blinde annalisten en sportverslaggevers.’ 

In mijn krant las ik dat De Graafschap geen uitstel kreeg voor de wedstrijd tegen Almere City, ondanks het feit dat de Zebra’s drie belangrijke basisspelers moesten missen in verband met interlandverplichtingen. De KNVB heeft niets met provincieclubs en meet als hen dat uitkomt met twee maten. De wedstrijd Jong AZ tegen onze club van 3 september werd wel verplaatst naar 13 september omdat jong AZ spelers af moest staan in verband met... interlandverplichtingen. Wie dit nog kan volgen, mag het zeggen. Ondanks die ongelijke behandeling pakten de Superboeren toch de volle winst in Almere en gaan gedeeld aan kop.

Zaterdagmorgen keken wij weer naar onze kleinzoons van 11 die bij Montferland voetballen. De velden liggen er daar een stuk beter bij dan die van Letland. Het ‘achttal’ O(nder) 12-1 kan niet spelen als er twee spelers ziek zijn, omdat er te weinig spelers van die leeftijd zijn. De drie stoere meiden en de jongens spelen vaak tegen clubs die tot vier elftallen onder de 12 jaar hebben, en aangezien ze dan ook tegen de nummer 1 onder de 12 moeten is het krachtsverschil soms groot. Hun inzet en plezier is er echter niet minder om. 

Ze gaan steeds om te winnen en knuffelen elkaar uitbundig bij een goal, al staan ze met vijf nul achter, en wij genieten en juichen mee alsof de Europacup gewonnen is. 

Terug naar dat knollenveld van Letland, sorry de Gaanderse Boys. Zij speelden in de wei van café Mijnen. Zondagsmorgens keken wij vaak met pa naar een partijtje. Bij nat gras stond je beter op de wat hoger gelegen Slakweg. Kroegbaas Mijnen gaf alleen klein geld terug als er in de rust iets werd gekocht. Na de rust kwam hij vaak met een sigarenkistje langs voor de kaartverkoop Je kon niet zeggen dat je geen klein geld had. Er volgde altijd een ‘vriendelijk bedankt’. Geen kaartje? Even goede vrienden. Maar op de Slakweg zei hij lachend, gelden dezelfde entreeprijzen als in de wei. Gelijke monniken, gelijke kappen.

 Goed gaon 

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant