Ben Beijer.

Ben Beijer.

Roel Kleinpenning

Ben Beijer bekijkt ‘t anders: Voorjaar

Opinie

We zitten op een zonovergoten terras en zien veel leeftijdgenoten. De meesten zullen hier niet zitten om thuis energiekosten te besparen.
Gelukkig is niet alles grijs in de stad, er zijn veel studenten. In het Prinsenhofmuseum is de Amalia tentoonstelling. Bij de ingang zien we pas dat die gaat over gravin Amalia van Solms, gehuwd met stadhouder Frederik Hendrik van Oranje. Zo heeft Delft toch een Amalia tijdens de introductieweek.
Als we ‘s avonds op onze thuisbasis aan de Scheveningse haven zijn, zien we dat toprestaurant ‘Het Gouden Kalf’ in verband met vakantie nog gesloten is, dus stellen we dat bezoek tot donderdagavond uit. We lopen verder naar het zonnige terras van De Dagvisser. Ook hier veel leeftijdgenoten. Terwijl de vriendelijke serveerster onze wijn brengt, vraagt zij of we ‘ook een menu willen’. Vreemde vraag maar ja, dat is wel de bedoeling. Zij zet gelijk mooi bruin brood met boter op tafel.
Er komen steeds meer leeftijdgenoten met en zonder rollator naar het restaurant. Wij maken nog een grap tegen elkaar dat het wel lijkt of er een bejaardentocht van vroeger is aangekomen. Pal naast ons nemen vier jonge mensen plaats. ‘Zullen wel begeleiders zijn’, grapt Anke.
Een ober serveert ons soep. Omdat wij nog niets hebben doorgegeven, denken wij dat hij een fout maakt. De gerant ziet onze verbazing en komt gelijk naar ons tafeltje. ‘Alles naar wens?’ vraagt hij vriendelijk. ‘De soep ruikt heerlijk’, zegt Anke. ‘Die kunnen wij dus zeker proberen, al hadden wij nog geen keus gemaakt.’ De hoofdkelner biedt zijn excuses aan en vertelt dat de serveerster er van uit is gegaan dat ook wij gebruik maken van het speciale 55-plusmenu op de maandagavond. ‘Doen we al 25 jaar’, zegt hij trots. ‘Onze serveerster heeft u nét boven de 55 geschat’, zegt hij lachend. Wij horen wat er nog meer kan volgen en besluiten mee te doen.
Nu valt het kwartje, wij waren hier nooit op maandag, begrijpen het misverstand en de invasie van ouderen, al spreken wij liever van ‘najaarscollectie’.
De volgende dag rijden wij naar Leiden om mijn jarige zus te verrassen. We nemen in plaats van een bloemetje een flinke portie Scheveningse haring mee, omdat we weten dat zus en haar Gerard daar gek op zijn. Hij gaat lichamelijk achteruit, maar heeft gelukkig een goede dag. Als hij met de stoellift naar beneden komt ziet hij ons en zegt in zijn onvervalst Haags: “Krijg nou wat, ik ga weer naar boven! ”
Hun kleindochtertje Emily, net 11 jaar jong, zegt met stralende oogjes: “Opa is wel erg ziek, maar hij blijft een grappige opa “. Doet mij denken: ‘Elk najaar heeft zijn voorjaar’.

Goed gaon

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant