Goed gevoel

Goed gevoel

Een paar dagen geleden kregen alle bewoners van ons appartementencomplex een brief in de bus. ATTENTIE, stond er met grote letters boven. Een jonge achterbuurman deelde de buurt mee dat hij het jammer vond dat hij niet de gehele buurt kon uitnodigen op zijn vijfentwintigste verjaardag. Hij vond de veertig gasten die hij wel had uitgenodigd al erg ‘ambitieus ‘ voor hun woning. Waarom dan toch die brief hoor ik u al denken. De jongeman maakte zich zorgen over de eventuele overlast van de muziek en heel veel gezelligheid in en om zijn huis. Om het geluid wat te dempen zou hij tenten in de tuin plaatsen. Hij voegde zelfs twee telefoonnummers toe voor het geval we nog vragen zouden hebben.
Geweldige actie in deze tijd waar het soms lijkt alsof mensen alleen nog maar aan zich zelf denken. Door ons open slaapkamerraam kon Anke hen horen, kwam vooral omdat ik nog niet snurkte. Diezelfde dag las ik in deze krant dat kinderen in Gaanderen vijf november op jacht gaan naar zwerfaval. Denk nou niet, ik ga die kinderen helpen door extra afval te droppen zodat hun jacht wat succesvoller zal zijn. We laten met z’n allen al genoeg rotzooi achter. Jong geleerd is oud gedaan, en dan bedoel ik niet het zo maar droppen van afval, maar er bewust mee omgaan. Voorbeeld? Elke week houden een paar mannen de omgeving rond het appartementengebouw schoon. Ze krijgen vaak te horen, dat moet je de Buha laten doen. Hun antwoord is meestal; we hebben een taakstrafje. Een van hen loopt meerdere keren per week met een grijpstok rond tot boven bij de molen. Bijna elke keer komt hij terug met een zak vol afval. Hij is nogal precies en raapt ook de tientallen sigaretpeuken met mondstuk per keer op. Even parkeren en gelijk de asbak legen is geen uitzondering, zelfs met kinderen in de auto.
Vorige week zitten wij heerlijk in het najaarszonnetje op ons balkon. Bij de parkeerplaatsen tussen Walmolen en ons appartement staan een moeder en dochter te genieten naast hun geparkeerde auto. Het dochtertje schatten we op een jaar of zes half zeven, zij geniet van een ijsje. Haar moeder rookt een sigaret. We zien het meisje netjes naar een afvalbak lopen om het lege bekertje weg te brengen. Als ze naar de auto loopt horen we haar zeggen: Nee hé mam, je kunt die sigaret toch niet zo op straat gooien! De moeder die blijkbaar niet in de auto wil roken voor haar dochtertje bukt zich. Ze heeft een rood hoofd als ze overeind komt, kan door dat bukken komen, maar waarschijnlijk omdat er meer mensen de opvoedkundige boodschap van dochterlief hoorden. ‘Die jongeren van tegenwoordig’ geven ons weer een goed gevoel.

 Goed gaon