Mobieltje

Mobieltje

Er is nog al wat te doen over mobieltjes op scholen. Er zijn scholen waar het verboden is een telefoon bij je te hebben tijdens lesuren, leerlingen moeten die in hun kluisje opbergen. Telefoonvrije scholen worden ze genoemd. De wens lijkt me hier de vader van de gedachte. Er zijn ook scholen die het bezit van een mobieltje wel toestaan. Het gebruik tijdens de lessen is verboden, tenzij leerlingen die, op afgesproken tijden gebruiken om info op te zoeken. Lijkt mij meer van deze tijd eerlijk gezegd. Op veel scholen krijgen leerlingen info over het uitvallen van lessen op hun laptop en telefoontje. De laptop hebben ze tijdens pauzes niet bij zich. Niet handig als de telefoon dan in een kluisje ligt lijkt mij. 

Een mobieltje is in ons land een eerste levensbehoefte geworden. Ouders en scholen zouden kinderen beter kunnen helpen die op gepaste wijze te gebruiken. In het voortgezet onderwijs zijn er geen kinderen meer die er geen hebben. Als ik om mij heen kijk zie ik niet alleen jongeren die hun mobieltje niet kunnen missen. Ik zie veel ‘ jonge ouderen’ en ‘oude jongeren’ met de telefoon in de aanslag. Laatst zaten wij in een Grand Café waar vijf mensen van middelbare leeftijd aan tafel zaten. Zij hadden weinig contact met elkaar of het moet via WhatsApp zijn geweest. Er viel aan die tafel af en toe wel wat te lachen. Na zo’n lach werden de telefoontjes ook aan de tafelgenoten getoond. 

Het is nog niet zo lang geleden dat we elkaar verhalen vertelden aan tafel. Er was altijd wel iemand die een goede mop paraat had, kon je met z’n allen smakelijk om lachen. Ik weet nog dat Emile, een Vlaamse vriend, mij op café zoals hij dat noemt, foto’s van zijn schoonfamilie liet zien en lachend zei; “ ik noem dit ook wel de Klaagmuur.” Toen zijn Charlotte binnenkwam vroeg hij : “ Awel Ben kunnen we dit ‘entre nous’ houden? Bij onze vriendensoos in Gaanderen gebruiken wij de telefoon alleen om door te geven dat we later thuiskomen i.v.m. zware tegenwind. Wij proberen allemaal het woord te voeren, desnoods tegelijk. Een tijd geleden zochten we naar de naam van een zwaar alcoholisch drankje die een van ons in Denemarken gedronken had. Hij omschreef de smaak als die van petroleum vermengd met dat spul ( waar hij de naam ook niet meer van wist) dat je vroeger bij vorst in de autoradiator deed. Wij kunnen daar een kwartier over discussiëren. Voor andere bezoekers lijkt het dan al gauw een Poolse landdag. 

Gelukkig begrijpen de soosvrienden dat we een mobieltje niet gebruiken om een discussiepunt op te lossen. Het zou het bestaansrecht van onze soos volledig onderuithalen.

 Goed gaon