Afbeelding

Vergetten

Opinie

Vergetten  

Vrijdagavond kwam ik als zo vaak Wim Maatman tegen in Amphion. Ik leerde hem vroeger vooral kennen als de creatieve man achter Graafschap TV. Zijn huidige bedrijf draagt de prachtige naam: ‘Oasem Media & Events’ Vooral dat oasem spreekt mij aan. Een woord dat mijn vader vaak gebruikte, vooral als hij die tekort kwam. Zo fietsten wij samen met mijn jongste broer ooit naar de Graafschap. (in de tijd dat ze nog bij het voetballen waren, zou hij nu gezegd hebben, vrees ik) Hij probeerde zelfs toen nog de snelste te zijn en stak al sprintend de weg over bij de Pol om binnendoor naar de Wrange te fietsen. Pa gaf zoveel kracht op het rechterpedaal dat die afbrak en hij bijna onder een aanstormende auto lag. Buiten adem stond hij op en zei: “De snelheid gaat er uit, eindelijk had ik op mijn hoogtepunt moeten stoppen.” Wijze woorden.
Terug naar Wim; hij vertelde dat zijn versie van de film over het Gaanderen uit de vijftig- en zestiger jaren nu via facebook te zien is. Ik ben niet van Facebook of Twitter vanwege de drek van anonieme helden en was die opnames al weer vergeten. Wim vroeg mij ruim twintig jaar geleden de film opnieuw in te spreken. Samen met de plaatselijke bakker, die iedereen kende bekeek ik het origineel met de plechtige stem van Bertus van Aalst. Ik noteerde alle gegevens en nam in de studio plaats achter de microfoon terwijl de film liep. Dat duurde nog geen drie minuten. Ik had het helemaal verkeerd begrepen. Wim vroeg mij, al die namen uit mijn dorp achterwege te laten. Deze bewerking is voor de hele regio aldus Wim, en de naam van de huishoudster van de pastoor is niet relevant. Vertel gewoon wat in je opkomt als je de beelden ziet. Hoe beleefde jij die tijd? Hij nam vervolgens alles in één ruk op. Veel later zag en hoorde ik het resultaat. In de studio was uiteraard flink geknipt en geplakt. Het origineel duurde te lang voor TV. In het dorp kreeg ik prompt de vraag waarom ik de namen van familieleden niet had genoemd. Door het gesprek met Wim kijk ik terug op die tijd. Ik denk aan grote buurjongen Bennie Sluiter die van VVG naar de Graafschap ging. Mijn pa was helemaal weg van zijn passeertechniek. Broer John en ik gebruiken nog altijd de zin van pa als wij langs iemand heen moeten waar weinig plaats is. “Pardon, mag Sluiter even passeren?” Ik weet nog goed dat een oudtante op die film aan pa vroeg, hoe hij vond dat zij er uit zag in haar nieuwe feestjurk met bijpassend hoedje ;I’j heb ow prachtig opgetuugd Marie” zei hij, “i’’j bunt alleen de lempkes nog vergetten”.

Goed gaon

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant