Fluiten

Fluiten

Doetinchem was op het nieuws te zien als voorbeeld hoe het óók kan met de huisvesting van vluchtelingen en eigen mensen. Er gaat een compleet nieuwe wijk komen begreep ik van huizen en appartementen ergens in de buurt van het spoor. De bedoeling is om een evenwichtige afweging te maken van nieuwe bewoners om de integratie beter te laten verlopen. Goed plan denk ik. Niet omdat het niet in onze achtertuin is overigens. We weten nog goed dat we bij een vorig huis een woonwagenkampje in de buurt kregen. Daar kwam een deel van de wijk tegen op. Die mensen moesten vooral blijven waar ze vandaan kwamen vonden iets teveel mensen naar mijn zin.

 Het was net als nu bij echte vluchtelingen, niet goed geïnformeerd maar op voorhand tegen. Toen ik het voor die mensen opnam kreeg ik te horen dat ook ons huis minder waard zou worden. Ik vertelde dat wij helemaal niet van plan waren om ons huis te verkopen en dat de waarde voor ons dus gelijk bleef. De mensen die destijds naar het kleinschalige kampje kwamen kozen daar overigens zelf ook niet voor maar werden verplaatst door ‘spreidingsmaatregelen van de overheid’. Het kampje kwam en we hebben er nooit klachten over gehoord. Waren ‘net mensen’ die woonwagenbewoners. Iets te snel geoordeeld. Ook buurtbewoners die tegen waren konden fluitend verder met hun leven.

Zonder dat ik het mij bewust ben, blijk ik vaak te fluiten, doe ik al mijn leven lang. Er zit altijd wel een liedje in mijn hoofd. Sinds afgelopen weekend moet ik zelf wel fluiten, onze overburen zijn namelijk verhuisd.

Onze overburen zijn lid van de familie Mees, ik heb er niet voldoende kennis van of het de familie Kool of Pimpel is. Ik had van de Buha toestemming gekregen een nestkastje te plaatsen aan de mooie boom voor ons appartement. Daar huist ook een duivenpaartje. Zij heet volgens mij Tortel met haar voornaam maar dat kan ook Hout zijn, zeker ben ik ook daar niet. Die duiven koeren prachtig, veel beter dan dat harde schrapende geluid van de pikzwarte roeken die er ook wel huishouden. Hun uitwerpselen hebben jammer genoeg een andere kleur dan ons zonnescherm, maar ja over kleur mag je tegenwoordig geen grappen meer maken. Het leven bij het nestkastje was prachtig om te zien, het af en aan vliegen zonder bolderbaan door de naaste familie en later het uitvliegen van de jonkies. Die hele familie Mees bivakkeert in de bloemenzee en krentenstruiken bij de Walmolen. De ouders zorgen de eerste twee weken nog voor bijvoeding. . We horen hen vooral ’s-avonds prachtig fluiten. ik probeer dat geluid te imiteren, en krijg af en toe zelfs antwoord. Laat ik nu gisteren in een mooi boek lezen dat het geheim van een goed huwelijk ligt in het fluiten op momenten dat daar hoegenaamd geen aanleiding voor is.

 Goed gaon