Caroline Groot (links) en Aniek van Koot worden gehuldigd op de Vijverberg. Foto: Roel Kleinpenning
Caroline Groot (links) en Aniek van Koot worden gehuldigd op de Vijverberg. Foto: Roel Kleinpenning foto Roel Kleinpenning

Brons met baanwielrennen bij paralympisch spelen in Tokio

Sport

Doetinchem – De Doetinchemse Caroline Groot (24) heeft op de Paralympische spelen in Tokio de bronzen medaille gewonnen bij baanwielrennen op de 500 meter. Tijdens de tijdrit in de klasse C4-C5 zette ze een tijd neer van 35,599 seconden. Hiermee brak ze het bestaande wereldrecord. Weer thuis in Doetinchem ontving Groot een Doetinchemse Sportmedaille en een oorkonde van wethouder sport Rens Steintjes voor haar geleverde prestatie in Tokio.

Door Carla van der Meer

“Van tevoren wist ik dat ik twee grote concurrenten had”, vertelt Groot, die professioneel met deze sport bezig is. “Maar het was vooraf moeilijk in te schatten of er een podiumplaats in zat. Anderhalf jaar lang heb ik geen tijden gezien van de anderen, dus ik wist ook niet welke stappen ze gemaakt hebben. Zelf heb ik mij in die tijd veel verbeterd, dat wist ik wel. Ik heb brons behaald, terwijl ik toch een snellere tijd had. Dat hangt samen met factoren.”
De sporters zijn ingedeeld in klassen van C1 tot C5 waarbij C1 staat voor sporters met een zware handicap en C5 voor sporters met een lichte handicap. Groot zit in C5. De tijden worden verrekend met factoren, afhankelijk van de klassen. “Een dag van tevoren was de factor verhoogd van tweetiende naar viertiende.” Zo kon het dat Groot met een snellere tijd toch brons kreeg.

Logische overstap

Groot is haar hele leven al met sport bezig. Ze is begonnen met schaatsen. Op haar zestiende raakte ze bij het schaatsen geblesseerd. Tijdens de operatie die ze daarvoor moest ondergaan, deed zich een complicatie voor. Hierdoor heeft ze een zenuwbeschadiging aan haar rechteronderbeen opgelopen. “Ik ben nog even met schaatsen doorgegaan, maar dat ging niet meer”, laat Groot weten. “Daarna ben ik overgestapt op fietsen. Dat was eigenlijk een logische stap, want als schaatser fiets je al als training. Vaak denken mensen dat het een hele schok was dat ik niet met schaatsen verder kon, maar die overgang is eigenlijk heel geleidelijk gegaan. Tijdens de revalidatie na de operatie had ik nog hoop dat de zenuw zou herstellen, maar op een gegeven moment merk je dat dit niet gebeurt. Een zenuw kan tot twee jaar nog herstellen, maar toen het lang duurde, wist ik dat schaatsen er niet meer inzat. Ik ben in 2017 met baanwielrennen verder gegaan. Ik was in die sport toen nog een jonkie.”
De 500 meter baanwielrennen spreekt Groot aan omdat ze wil sprinten. “Dat vind ik veel mooier dan de wegritten”, vertelt ze. “De drukte in het peloton is niets voor mij. Ik houd niet van de spelletjes tijdens de wegrit. Ik wil kort en explosief mijn eigen tijd neerzetten.”
“Tokio was veel en druk”, laat ze weten. “Het is een heel ander land met een heel andere cultuur, maar het was mooi om dit mee te maken. De wedstrijd leek veel op een wedstrijd als bij een WK, maar het is een soort eindwedstrijd. Je hebt niet de druk dat je je moet kwalificeren om mee te kunnen naar de paralympische spelen, want je bent er al. Het is alleen presteren en laten zien wat je kunt. Ook na afloop voelde het anders. Na een WK ben ik nog bezig met de gedachten: ‘ik moet daar nog aan werken’ of ‘dat is nog niet klaar’. Na de paralympische spelen hoeft dat niet meer. Je bent er.”

Toekomst

Op dit moment heeft Groot vakantie. Op 1 november beginnen de gesprekken weer met de bondscoach. “Dan beslis ik of ik doorga tot de paralympische spelen in Parijs of dat ik stop”, laat ze weten. “Ik wil kijken of er nog meer inzit om goud te kunnen halen in Parijs. Als dat zo is, dan ga ik ervoor.”
Zo niet, dan gaat ze meer tijd stoppen in haar studie Nederlands recht. “Ik wil officier van justitie worden”, vertelt ze. “Vroeger wilde ik bij de recherche, maar dat kan door mijn been niet meer. Ik zou een jaar naar het buitenland gaan, maar toen liep ik op krukken. Ik heb toen voor deze studie gekozen en ik vind het super. Het was een goede keus.”

Een doel hebben

“Met zomaar sporten heb ik niet zoveel. Ik hoef niet te bewegen per se om het bewegen”, laat Groot weten. “Vooral de wedstijden zijn leuk. Sporten moet voor mij als doel hebben om jezelf beter te maken. Als ik met krachttrainen bezig ben, dan doe ik dat om sneller te kunnen fietsen. Anders zou ik denken, waarom doe ik dit? Het is mooi om te zien dat je snellere tijden krijgt. Ook kijk ik naar het technische gedeelte of ik daar nog iets aan mis. Dan ga ik daaraan werken om beter te worden.”
Haar vriend Stijn Boersma zit bij Groot in het team. “Hij heeft zich niet kunnen kwalificeren voor Tokio”, zegt Groot. “Hij heeft wel zilver gehaald op het WK in Portugal, maar we zijn een goed land en er mochten maar een beperkt aantal renners mee. Hij had wel een wildcard. Hij gaat nu voor Parijs.”
Samen met haar vriend heeft ze een bedrijfje voor het borduren van kleding voor wielrenners: Koerswiel. “Dat hebben we in 2019 opgericht, als een hobby erbij”, zegt Groot. “De trainer kreeg een dochtertje en we wilden een cadeautje geven met iets van wielrennen erop. Dat konden we niet vinden. Toen hebben we zelf iets gemaakt en zo is Koerswiel ontstaan.”

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant