Ebbe Wenting uit Hengelo maakt sinds dit seizoen vast deel uit van de eerste selectie van De Graafschap. Foto: Luuk Stam

Ebbe Wenting uit Hengelo maakt sinds dit seizoen vast deel uit van de eerste selectie van De Graafschap. Foto: Luuk Stam

De voetbaldroom van Ebbe krijgt steeds meer vorm

Sport

Hengelose verdediger tekende eind vorig jaar profcontract bij De Graafschap

Door Luuk Stam

HENGELO – Voor Ebbe Wenting (21) wordt 2022 zijn eerste volledige jaar als profvoetballer. De jonge Hengeloër maakte op 1 oktober vorig jaar zijn debuut in de hoofdmacht van De Graafschap met een invalbeurt tegen Top Oss. Eind november zag hij zijn ontwikkeling beloond worden met zijn eerste profcontract. In het nieuwe jaar hoopt Wenting steeds meer van waarde te kunnen zijn voor de Doetinchemse eerstedivisionist. 

Het is een nieuwe stap in wat hij zelf zijn grote voetbaldroom noemt. Die begon in Keijenborg, waar Wenting tot en met zijn zestiende voor Keijenburgse Boys speelde. Als E-pupil werd hij al eens gescout door De Graafschap, maar niet goed genoeg bevonden. Het was wijlen Jan van der Veen die jaren later één van de scouts adviseerde om toch nog maar eens te komen kijken voor het grote talent dat in Keijenborg versneld was doorgestroomd naar de A1. 

Zo mocht Wenting zich alsnog melden bij De Graafschap. Via de hogere jeugdteams werkte hij zich op tot de eerste selectie, waar hij sinds dit seizoen vast deel van uitmaakt. Speelminuten maakt hij vooral in de onder 21, voorlopig kwam het tot twee invalbeurten bij het eerste. “Maar de trainers vinden dat ik het heel goed doe”, vertelt de Hengeloër. “Op de trainingen gaat het ook alsmaar beter. Ik hoop dat snel in wedstrijden te kunnen laten zien.”

In het verleden speelde Wenting met name als middenvelder en maakte hij ook geregeld doelpunten, in Keijenborg scoorde hij in zijn twee jaar als C-junior maar liefst veertig keer. Bij De Graafschap speelt hij nu als verdediger, vooral als rechtsback. Op die positie moet hij in het eerste voorlopig Julian Lelieveld voor zich dulden. Toch maakt hij zich geen zorgen: “Als ik hard blijf werken en laat zien wat ik kan, dan gaan mijn momenten zeker komen.” 

Wenting zou naast het voetbal graag een opleiding willen volgen. In de voorbije drie jaar begon hij meermaals aan een hbo-opleiding. De combinatie bleek echter lastig. “Vooral vanwege de praktijkonderdelen”, verklaart de twintiger. “Scholen accepteren het vaak niet dat je maar twee dagdelen in de week aanwezig kunt zijn. Toch hoop ik dat het in de komende jaren alsnog lukt. Ik vind leren leuk en wil me ook naast het voetbal blijven ontwikkelen.”

Zijn voetbalcarrière zal de komende jaren in ieder geval voorrang krijgen. Spelen op een volle Vijverberg, daar kijkt Wenting naar uit. Zijn grote doel in het voetbal? “Vind ik een moeilijke vraag”, antwoordt hij. “Als voetballer moet je in het moment leven. Je wordt beoordeeld op wat je nu laat zien. Toch moet je ergens ook dromen hebben. Als ik mag dromen, dan Liverpool of Celtic. Dat zeg ik al van jongs af aan. Het zijn cultclubs, daar houd ik van. Mooie stadions, heel veel sfeer, dat maakt die wedstrijden nog specialer.”

In zijn collectie voetbaltenues ontbreken die van het Engelse Liverpool en het Schotse Celtic dan ook zeker niet. Wenting is een pure liefhebber. “Ik liep net nog in een tenue van Portugal”, vertelt hij. “Het hele tenue, ja. Ik wil altijd het shirt én het broekje. Mijn eigen tenues van De Graafschap heb ik ook nog van alle jaren. Al loop ik daar thuis nooit in. Dat vind ik toch een soort van eigendunk ofzo, daar houd ik niet van.”

Het ouderlijk huis van Wenting ligt net buiten Hengelo, niet heel ver van de velden van Pax. Dat hij destijds in Keijenborg ging voetballen, had alles te maken met het feit dat zijn opa en oma er woonden. Ook zijn moeder komt ervandaan. Diana Wenting voetbalde ook. Ze was in de jaren tachtig medeverantwoordelijk voor de komst van het allereerste damesteam bij Keijenburgse Boys. De liefde voor de dorpsclub is haar zoon met de paplepel ingegoten. 

Nog altijd voelt het voor de 21-jarige Wenting als zijn club. Aan de Pastoor Thuisstraat in Keijenborg ontdekte hij als jonge jongen zijn passie voor het voetbal. Die passie is nog onverminderd aanwezig. “Vaak zie je dat jongens op een bepaalde leeftijd uitgekeken zijn op het voetbal”, klinkt het. “Ik heb dat helemaal niet. Ik ga elke dag met een lach naar de club. Ik leef mijn voetbaldroom. Waar die eindigt? Dat gaan we zien. Alles ligt open.”

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant