‘Met boeddhisme en karma heb ik wel wat’

ACHTERHOEK - In Veur de Draod beantwoorden Bekende Achterhoekers vragen. Wie antwoordt legt zijn ziel bloot. Vandaag theatermaakster, regisseuse en ex-GTST-actrice Audrey Bolder (52) uit Didam.

Door André Valkeman

1) Mijn mentale bui is:
“Als altijd goed gestretcht. Ik begin namelijk bijna iedere dag op de yogamat. Inmiddels duurt mijn sessie anderhalf uur. Waarom je dit moet willen? Het is gezond en je bouwt kracht op. Je organen gaan actiever aan het werk om afvalstoffen af te scheiden. Én: je hoofd krijgt rust. Het is een spiegel voor je geest en je accepteert hoe de dag zich aandient.

Vanavond werk ik. Ik regisseer deelnemers van het Groninger Studenten Cabaret Festival. We try-outen. Jochem Myjer, Kirsten van Teijn of Martijn Kardol, allemaal mensen die begonnen in Groningen. Try-outen is je er vol ingooien en dingen proberen, zo moedig ik deelnemers aan. Het gaat niet om de perfecte voorstelling. Zo oordelen ook weinigen.

Pas bij het festival is daar een oordeel. De Groninger jury is heel soms hard. Eén keer werd werkelijk iedereen afgefakkeld... Zelfs mensen die door waren huilden. Toen ben ik tot laat deelnemers aan het oplappen geweest. We hebben toen besloten dat zo’n rapport niet de bedoeling kan zijn, háhá.’’

2) Ik lijk het meest op ‘mien va/mo’:
“Van mijn moeder kreeg ik veel karaktertrekken: het sensitieve, emotionele en het willen zingen.

Wat betreft uiterlijk gaf zij mij haar goeie bos met haar. Voor de rest is dat uiterlijk vooral mijn vader. Kaken, neus, jukbeenderen, ogen. De liefde voor spelen gaf hij mij ook.

Hij overleed toen ik 21 was. Ik ben nu 52 en heb precies de leeftijd waarop mijn vader stierf. Een apart gevoel. Mijn vader had kanker hoorden we, heel snel daarna overleed hij al. Daardoor voelde zijn dood niet aangekondigd maar plotseling. 

Op de theaterschool peuteren ze aan je zieleroes en na 1,5 jaar doorgaan kreeg ik een lichte depressie. Gelukkig was er hulp van een goede psycholoog.’’

3) Na de dood is er:
“Rond mijn 35ste miste ik iets. Van huis uit ben ik katholiek, dat resoneerde niet. Uiteindelijk kwam ik een jaar of tien geleden in Thailand in een Boeddhistisch klooster, ik deed later een retraite. Aah, dit voelde ik! Boeddhisten geloven in reïncarnatie en karma. Ik weet niet of het klopt, maar met deze gedachte heb ik wel het meeste.’’

4) Dit is mijn grootste angst:
“Nog meer geliefden verliezen. Ik verloor dus mijn vader, maar ook mijn broertje als kind. Ik heb een partner, broertjes en zusjes en een moeder. Laat ze blijven, denk je dan. Niet een boeddhistische gedachte. Daar leer je reflecteren over de dood. Wat ik prettig vind. De dood hoort erbij. Maar als het op mijn geliefden aankomt... Ik moet er niet aan denken… ’’

5) Mensen herkennen mij hierdoor op straat:
“Gelukkig komt het bijna niet meer voor, want ik vind het ongemakkelijk. Ik was inwoner van Meerdijk, oftewel: ik speelde in GTST. Julia Loderus was mijn personage. Het was een schok iedere dag herkend te worden. Ik werd er in het begin paranoia van. Mensen die in je mandje kijken bij de super of staren en staren. Theatertaal is mijn taal. Ik wil uiteindelijk liever een volle zaal in plaats van één lens.’’

6) De mens is monogaam:
“Blijkbaar biologisch gezien niet, anders werd er niet zoveel vreemdgegaan. Een niet-monogame relatie zal mij echter stress opleveren. Ik hou van duidelijkheid. Ik was lang vrijgezel. Ik wilde iemand waar je in een relatie echt je eigen ding kon blijven doen, vanuit vertrouwen van verbinding. Dat werd Willem.”

7) Ik kan buiten de Achterhoek wonen:
“Ja. Ik woon in Utrecht. Ik kom nog graag in Didam, alleen ik zou er zeker niet meer willen wonen. Iedereen groet je en helpt: dat is prachtig. De schaduwzijde: iemand steekt maar iets zijn kop boven het maaiveld en mensen vinden dat raar. Het maaiveld is lager, waardoor individuen sneller boven dat maaiveld komen, hoor ik nu als analyse. Daar zit wat in.’’

8) Mensen met een accent zijn:
“Helemaal oké. Ik had een accent en kreeg spraaklessen. Je merkt dat de theaterwereld er inmiddels ontspannender mee omgaat. Een tongval mag best. Al klinken acteurs afgestudeerd in Maastricht vaak hetzelfde. Bij de Utrechtse opleiding maken accenten minder uit.’’

9) Dit is mijn grootste held:
“Ik heb niet veel met helden. Adelheid Roosen was wel bepalend. Ik zag haar op tv, hoorde dat ze in Doetinchem gewoond had en voelde ineens: hé, je kan vanaf hier ook naar de toneelschool.”

10) Dit komt er op mijn grafsteen:
“Ik denk aan een natuurbegrafenis. Als er een tekst komt, dan deze Boeddhistische: ‘Do good, avoid harm and purify the mind’.”