Ben Beijer bekijkt ‘t anders: Zorg op maat
AlgemeenVorige week mocht ik in Doetinchem een lezing houden met als thema: ‘Ouder worden in deze tijd’. Ondanks, of misschien wel dankzij, de coronamaatregelen stond ik voor een bomvolle zaal. Goed te merken dat mensen anderhalf jaar thuis hebben gezeten en zin in een verzetje hadden.
Ik zag alleen maar blije gezichten. Gelukkig kon ik de aanwezigen gerust stellen dat ik weinig serieus te melden had. Ik was blij dat ik speelruimte had gekregen om het begrip ‘lezing’ niet al te serieus te nemen.
Sinds ik zelf ouder dreig te worden, wil ik nog wel eens weg dommelen tijdens goed bedoelde lange speeches. Bij ouder worden hoort volgens mij vooral dat je jezelf niet al te serieus neemt. Humor wordt wel eens de belangrijkste bijzaak van het leven genoemd, ik ben het daar niet mee eens. Ik vind humor een van de vier belangrijkste vaardigheden in ons leven. De andere drie ben ik eerlijk gezegd vergeten, zal de leeftijd zijn.
Ik begreep dat men vanaf 55 jaar al lid kan worden van het Centraal Senioren Overleg, onze kinderen zijn bijna zover, ik zal ze dus waarschuwen. Want weet u: de meeste mensen willen wel oud worden, maar niet oud gevonden worden.
Toch verval ik langzaam maar zeker in zaken waar ik mij vroeger aan ergerde. Mijn vader las de krant altijd van achter naar voren in verband met de overlijdensadvertenties. Ik doe al jaren hetzelfde.
Wetende dat later op de middag plaats gemaakt was voor ‘sporten op leeftijd’ heb ik mij beperkt leeftijdgenoten te adviseren vooral te genieten van het leven inclusief lekker gezond eten. Ooit had ik suiker, maar door een perfecte uitleg hoe met eten om te gaan door een jonge mooie diëtiste (niet onbelangrijk als je zelf tot de najaarscollectie behoor) ben ik al tien jaar medicijnenvrij.
Na dat verhaal vertelde ik dat ik vaak versjes schrijf over mijn levenservaringen. En hoewel ik nog volop in de eigen tanden zit schreef ik: ‘Het ging me zo goed, maor i’j zult toch verrekken, now ik alles mag eten, mo’k mien de tanden laoten trekken’.
Mijn versje had zo’n impact dat er een wat oudere man uit pure verbazing over zoveel dichttalent van zijn stoel viel. De omstanders schrokken, maar niet sportleidster Ans, die de man gelijk overeind hielp en hem een armstoel bracht om onvoorziene zijwaartse bewegingen op te vangen. Zorg op maat.
Goed gaon