Griezelen
Voor vrijdagavond werd er een Halloweenoptocht door de Doetinchemse binnenstad aangekondigd. Hoewel ik daar tot een maand geleden nooit aan gedacht zou hebben, besloot ik eens mee te lopen. Veel plaatsgenoten, kennissen en familieleden spraken mij de laatste tijd aan op mijn uiterlijk, dat volgens hen geschikt zou zijn voor Halloween. Sinds ik in de najaarscollectie zit beschik ik over minder haar op mijn hoofd. Ook krijg ik vooral als ik naar de voortgang van het project Oude IJssel/binnenstad kijk, extra rimpels op mijn voorhoofd maar dat lijkt mij een herkenbare en natuurlijke reactie. Bij een ziekenhuisbezoek bleek ik ten opzichte van mijn militaire diensttijd een centimeter gekrompen te zijn en is één van mijn elfjarige kleinzoons inmiddels groter. Daar staat tegenover dat mijn schoenen twee maten kleiner zijn. Niets om mij zorgen over te maken dacht ik nog.
Elke morgen kijk ik in een speciale spiegel om mij goed te scheren, mijn haar wordt zorgvuldig bijgehouden en zelfs mijn wenkbrauwen en snorretje worden bijgeknipt. Vind ik altijd teveel gepruts aan mijn lijf maar mijn Anke staat er op dat ik mij goed laat verzorgen. Als ik in een grote spiegel kijk zie ik een wat ouder wordende man, maar zonder bril is dat te verdragen.
Toen ik vorige week het Doetinchems Vizier las begreep ik ineens, waarom mijn uiterlijk zo geschikt is voor Halloween. Bij het artikel over de Halloween lampionoptocht staan twee in het dagelijks leven waarschijnlijk beeldschone jonge dames afgebeeld waarvan de gezichten geschminkt zijn om ons te laten griezelen. Een paar pagina’s daarvoor zag ik mijn column met ‘vertekende’ foto en toen viel het kwartje. Niks meer aan doen, de krant meenemen naar de schminklocatie van Amphion Cultuurbedrijf en vragen om mij zo om te toveren. Er volgde echter een teleurstelling, ik was blijkbaar zo geschrokken van die geschminkte gezichten dat ik de tekst niet goed gelezen had. Deelname was voorbehouden aan kinderen van vier tot twaalf jaar.
Wij zullen het dus met mijn krantenfoto moeten doen om mensen te laten schrikken. Mijn broer adviseerde mij, om een door mijn vader geschoten foto te gebruiken voor de krant. Pa drukte altijd zo hard op het knopje van zijn fototoestel dat de lens naar beneden ging waardoor er bijna nooit een hoofd te zien is. De ultieme Halloween-foto om te bewerken door mijn krant vond hij, om de lezers echt te laten griezelen.
Goed gaon