Jochem Bosz was een van de deelnemers aan Million Dollar Island van SBS6. Foto: Roel Kleinpenning

Jochem Bosz was een van de deelnemers aan Million Dollar Island van SBS6. Foto: Roel Kleinpenning

foto Roel Kleinpenning

‘Belangrijk om vriendschappen te sluiten’

Doetinchemse deelname aan Million Dollar Island

DOETINCHEM - “We kregen allemaal een polsbandje dat 10.000 euro waard is”, vertelt Jochem Bosz (33). Hij is één van de deelnemers aan Million Dollar Island. “Als mensen op een gegeven moment naar huis wilden, dan moesten ze het bandje afgeven. Het was belangrijk om vriendschappen te sluiten, want de vraag is: aan wie geef je je bandje of van wie krijg je het bandje? Ook kon je je bandjes verliezen of juist winnen bij de spelopdrachten die we kregen.”

Door Carla van der Meer

Million Dollar Island is het survivalprogramma dat sinds zondag 6 maart wekelijks te zien is op SBS6 om 21.30 uur. Hierin worden honderd wildvreemden gedropt op het onbewoonde West Nalaut Island op de Filipijnen. Ze moeten hier zien te overleven om kans te maken op één miljoen euro. Bosz had al snel door dat de beste manier om te overleven was om zich bij een klein groepje aan te sluiten. “We hadden een super leuk groepje van vijf personen, waar ik heel trots op ben”, zegt Bosz. “We hebben ons gedistantieerd van de grote groep. Ik heb bewust gekozen voor een klein groepje. We pasten heel goed bij elkaar. We hadden de taken verdeeld en dat werkte prima. We waren een organisch, dynamisch team zonder leider, maar wel met een doel om met elkaar te overleven.”

Kokosnoten en zeeslakken
De deelnemers moesten zelf zien hoe ze overleefden. Dat betekende dat ze zelf voor onderdak en eten moesten zorgen. “We hebben een eigen verblijf gebouwd en we leefden van vooral eten uit zee”, vertelt Bosz. “Er was iemand die graag kookte. We aten kokosnoten en zeeslakken. We leefden van zo’n 300 calorieën per dag. Daar val je heel snel van af.”
De groep van Bosz had niet als doel om de meeste bandjes te halen, maar om zolang mogelijk op het eiland te blijven. Hoelang dat was, mag hij uiteraard nog niet vertellen. “We gingen uit van wie goed doet, goed ontmoet. En dat werkte. We wilden zoveel mogelijk uit onszelf halen, maar we waren er ook voor andere deelnemers”, laat Bosz weten.

Niet voor het geld
De reden dat Bosz meedeed was niet om het geld, maar om even afstand te nemen van zijn dagelijks leven. “In 2017 heb ik aan de Kapoeniestraat in Doetinchem een tandtechnisch laboratorium opgezet”, laat hij weten. “Dat is van vier mensen uitgegroeid tot een team van 29 mensen. Heel fijn, maar ook veel werk en veel stress. Toen kwam dit programma voorbij. Dat vond ik een mooie kans om mij even van alles te distantiëren en zo minimalistisch mogelijk te leven.”

IJsbaden
Om zich voor te bereiden op de tijd op Million Dollar Island heeft Bosz veel ijsbaden genomen en is hij elke ochtend om 6.00 uur met zijn broertje gaan hardlopen in de Kruisbergse bossen. “Je kunt je lichamelijk goed voorbereiden door in goede conditie te zijn”, zegt hij. “Maar mentaal was het nog zwaarder. Je hebt daar helemaal niets, geen telefoon, geen tandenborstel, geen bed of stoel. Soms duurt een dag voor je gevoel wel drie dagen. Er is geen afleiding. Bovendien was de luchtvochtigheid heel hoog. Er was ook geen douche, dus alles gaat aan je plakken. Je moet dan maar hopen dat het een keer gaat regenen en dat je je kunt afspoelen. Er waren mensen die er op een gegeven moment helemaal doorheen zaten om medische redenen of omdat ze heimwee hadden.”

Te veel prikkels
Toen Bosz terug was in Nederland, moest hij weer re-integreren. “Ik heb zeker een week geen auto kunnen rijden, omdat dat te veel prikkels waren. Ik moest heel erg wennen aan de snelheid hier. Ook was het raar om weer in een bed te slapen en muren om mij heen te hebben. Of om een tandenborstel, een wc en wc-papier te hebben. Ook ben ik een stoel met rugleuning gaan waarderen.”

Balans vinden
Meedoen aan Million Dollar Island was zinvol, blikt Bosz terug. “Ik ben nu heel erg bewust hoe ik mijn dag indeel. Ik heb meegedaan om balans te vinden tussen werk en privé en dat lukt me nu beter. Ik was op het eiland gelukkiger dan hier waar je alles hebt, maar waar mensen ook veel van je verwachten. Nu denk ik: morgen is er weer een dag. Ik heb ontdekt dat je het allermooiste uit het leven kunt halen door dingen te doen die je leuk vindt. Alles is een keuze en je kunt je eigen geluk maken. En als je zelf gelukkig bent, kun je ook anderen gelukkig maken. Dat heeft het eiland mij gebracht.”