Wijzer

Als ik naar een net getypte tekst kijk, zie ik een storende fout. Dat komt omdat ik de tekst verkeerd versleept heb. Er staat nu: "We hebben een tekort aan schreeuwende politieke leiders." Er stond: "We hebben een schreeuwend tekort aan politieke leiders." Zelfde woorden maar een wereld van verschil. Hoewel… in een democratisch land als het onze iedereen zijn eigen liedje blijft zingen. 

Zeven mannenkoren uit de Achterhoek vormden wél een eenheid toen zaterdag op het Simonsplein uit honderden kelen het Oekraïense volkslied klonk. Kippenvelmoment onder leiding van een geweldige dirigente, klein van postuur maar met het grote talent een plein vol mannen tot een eenheid te smeden. 

Burgermeester Mark Boumans zei het mooi in zijn toespraak: "Honderden mannen die luisteren naar een sterke vrouw." "Mannen", vervolgde hij, "wen er maar aan, dit wordt de toekomst." 

Hoe anders dan het zichzelf modern noemende stel in ons dorp vroeger dat vooral naar buiten liet zien hoe geëmancipeerd ze wel niet waren. Zij hadden als toppunt van modernisme twee raamposters van elkaar verketterende partijen opgeplakt. Toen ik dat ook wilde zei pa dat hij er geen enkel probleem mee had zolang ik die van mij op mijn eigen slaapkamerraam zou plakken. Ik zei: "Maar niemand kan die zien omdat ik aan de achterkant slaap." "Dat bedoel ik", zei mijn oude heer, "Ik ben net zo meedenkend als die nieuwerwetse partij van jou."

Mijn jongste broer en ik hebben het nog vaak over onze pa. Toen ik ooit mijn tandartsrekening liet zien voor het schoonmaken van mijn tanden reageerde hij prachtig. "Ik ben blij", zei hij, "dat ik in het ziekenfonds zit en mijn eigen tanden nog heb. Als ik die prijzen zie, gaat jouw tandarts als je laatste kies getrokken is over op ‘kurkentrekken’." 

Als wij niet gelijk luisterden, kregen we te horen dat we Oost-Indisch doof waren (maar dat mag je tegenwoordig denk ik, niet meer zeggen). 

De wereld verandert snel. Het was tien jaar geleden onmogelijk geweest dat we zoals nu, net zoveel vrouwelijke als mannelijke ministers en staatssecretarissen hebben. Pa zei vroeger, terwijl hij op zaterdag onze koperen voordeurbel poetste: "Als mannen straks de ramen moeten lappen, zullen de huizen wel gauw ruitenwissers krijgen." 

Ik was net als pa altijd al een van de kleinsten in de klas of groep, maar heb daar nooit onder geleden omdat hij altijd zei: "Alléén bij de klok is een grote wijzer."

Goed gaon.