Het 'te laat kom' lokaal. Foto: PR
Leven ver weg van een rampgebied
DOETINCHEM - In de Doetinchemse noodopvang verblijven een aantal alleenstaande minderjarige jongeren. Zij gaan nu in Doetinchem naar school. Een begeleider stuurt zo af en toe een kort verslagje naar de redactie over het (school)leven van de jongeren. Vanwege de privacy zijn de personages gefingeerd.
Een paar jaar geleden werden zij AMA’s genoemd: Alleenstaande Minderjarige Asielzoekers. Tegenwoordig heten zij officieel Alleenstaande Minderjarige Vreemdelingen, afgekort AMV-ers. In oktober kwamen ze nog per bus van de Doetinchemse noodopvang naar school en vice versa. Dat wil zeggen: of allemaal op tijd of allemaal te laat. Sinds eind november hebben ze fietsen en arriveren ze in eigen tempo. Dat wil zeggen: meestal op tijd. Na negen uur plaatsen we de laatkomers in het te-laat-kom-lokaal. Daar werken ze individueel aan opdrachten totdat zij na de pauze om half elf de klassen in mogen. Ze hebben dan nog anderhalf uur les.
Het is 8 februari, een dag na de aardbevingen in Turkije en Syrië. Ik kijk mee over de schouders van een van de docenten. We kijken naar het Jeugdjournaal. Iedereen voelt zich machteloos. Abdul en Ismaël, twee leerlingen uit mijn klas blijken afkomstig uit de gebieden, waar tienduizenden mensen zijn omgekomen. We kijken elkaar sprakeloos aan. We duimen voor de families, de overlevenden, de nabestaanden. De les Nederlands gaat vervolgens over voorzetsels, werkwoorden en de thema’s ‘Hallo’ en ‘School’. In stilte bewonder ik deze leerlingen die zich gemotiveerd op de lesstof storten. Na afloop vertrekken ze zoals te doen gebruikelijk om twaalf uur per fiets, terug naar de winderige behuizing naast het politiebureau. Ik besluit een voornemen uit te voeren.
Vandaag trek ik anderhalf uur uit om het te-laat-kom-lokaal opnieuw in te richten. Dit min of meer geïmproviseerde lokaal is ruim twee maanden in gebruik en oogt nog steeds wat rommelig. Er staat een overbodige kast en ik zie te veel tafels en stoelen. Hoewel het als te-laat-kom-lokaal niet ongeschikt is omdat de laatste tijd niet veel leerlingen te laat komen vind ik dat het strakker kan. Het is half vier als het karweitje geklaard is. Ik geniet van het effect en maak een foto die door het invallende zonlicht niet onaardig lukt. Ik realiseer me plotseling dat ik op grote afstand van het rampgebied aan het ruimen ben geweest. Onvergelijkbaar maar toch. Het risico dat leerlingen speciaal voor dit lokaal te laat gaan komen moeten we maar voor lief nemen.