Ted van de Pavert tijdens zijn afscheidsronde op het veld waarop hij meer dan 10 jaar vol trots het blauw-witte shirt droeg (foto Roel Kleinpenning)

Ted van de Pavert tijdens zijn afscheidsronde op het veld waarop hij meer dan 10 jaar vol trots het blauw-witte shirt droeg (foto Roel Kleinpenning)

foto Roel Kleinpenning

Eens een Superboer, altijd een Superboer

DOETINCHEM - Al wekenlang praatte de Achterhoek over de wedstrijd die De Graafschap vorige week donderdag speelde in de kwartfinale van de KNVB-beker tegen Ajax. De Vijverberg was 'kats uutverkocht'. Een mooi moment om eindelijk afscheid te nemen van clubicoon Ted van de Pavert.

Door Hans Hissink

Het heeft even geduurd, maar vorige week donderdagavond rond 20.50 uur, voor de kwartfinale bekerwedstrijd tegen Ajax, was het dan zover. Het échte afscheid van Ted van de Pavert. Bij verschillende supporters gingen de gedachten op dat moment nog even terug naar 7 augustus 2011. Het moment dat trainer Andries Ulderink toenmalig 19-jarige talent Ted van de Pavert zijn basisdebuut liet maken in de thuiswedstrijd tegen Ajax. Ted maakte de 1-0.

Bijzonder
Tijdens de thuiswedstrijd van De Graafschap tegen Roda JC, zijn huidige club, op zondag 19 februari kwam Ted, in een onwennig geel shirt van de Limburgse club, onder luid applaus van het thuispubliek het veld op. "Dat was wel bijzonder. Je speelt in andere kleuren dan blauw-wit en je komt toch met luid applaus binnen de lijnen. Het afscheid zag ik niet aankomen daarom denk ik wel eens dat ik nog gewoon in het blauw-wit had moeten spelen.”
Dat het wat langer geduurd heeft, deed geen afbreuk aan het afscheid. "Daar was niets aan te doen. Beide clubs spelen in dezelfde competitie, dan is het wat lastiger om een geschikt moment te vinden. Uiteindelijk kwam deze bekerwedstrijd er tussendoor. De club gaf aan dat het mooi zijn dat ik die wedstrijd aanwezig kon zijn op een volle Vijverberg. Dat is gelukt.” Met een trots gevoel en een bos bloemen in de hand liep Ted zijn afscheids-, maar ook een beetje zijn ereronde. "Ik ben op een wat vervelende manier weggegaan hier, maar als je als jonge jongen uit de regio hier bent begonnen en zolang in het eerste elftal heb mogen spelen, dan is trots wel het gevoel dat overheerst. Er sprak heel veel waardering uit de staande ovatie die ik kreeg van iedereen en het mooie doekje op de Spinside. Daar kreeg ik wel kippenvel van.”

Altijd Superboer
Voor supporters geldt het motto ‘eens een Superboer, altijd een Superboer'. Voor verschillende oud-spelers geldt dat ook. "Gevoelsmatig geldt dat denk ik ook wel voor mij. Toen ik even elders gespeeld heb bij PEC Zwolle en NEC, maar nu ook bij Roda JC, volg je De Graafschap toch iedere keer. Als ik zelf een keer niet hoef te voetballen, ga ik naar het stadion toe. Ook heb ik mijn vrienden hier zoals Lion Kaak en Hidde Jurjus. Door wat je hebt opgebouwd met alle mensen bij De Graafschap blijft het wel mijn club. Het is ook niet zo vanzelfsprekend natuurlijk dat je zo'n afscheid krijgt.”
Ted heeft het naar zijn zin in Kerkrade. "Het is een hele verandering voor je privéleven. Dat is wel een hele omschakeling. Zoals nu ook. Ik ben geblesseerd geweest en weer aan het terugkomen. Dan is het wat minder leuk dan dat je altijd speelt. Maar ja, zo is het nu eenmaal. Het onverwachte afscheid heeft veel impact gehad. Vooral voor de buitenwereld blijft dat langer hangen. Maar voor de winterstop ben ik nog op De Vijverberg geweest en heb ik nog even met technisch manager Peter Bijvelds gesproken. Voor nu is het hoofdstuk De Graafschap voor mij afgesloten.” In elf jaar speelde Ted 273 wedstrijden voor de Superboeren. Twee jaar was hij even niet op De Vijverberg door een uitstapje naar PEC Zwolle waar hij weer uitgeleend werd aan NEC. Hoogte- en dieptepunten maakte hij mee bij de club. Het afscheid kwam onverwacht. Of hij ooit nog bij De Graafschap terugkeert, weet Ted zelf ook niet. "Dat is lastig te zeggen. Tot aan dit seizoen ben ik altijd jeugdtrainer geweest. Het trainersvak vind ik leuk en wie weet kom ik in die hoedanigheid nog eens terug.”

Een mooier afscheid van de supporters dan op een bomvolle Vijverberg kan een speler, die jarenlang het blauw-wit van de Superboeren heeft gedragen, zich niet voorstellen. "Ik ben aanvoerder geweest en heb veel positieve, maar ook negatieve dingen meegemaakt. Het was nooit saai. Ik heb altijd met veel trots de blauw-witte kleuren verdedigd. Het was mooi om weer terug te zijn en dat ik op deze manier afscheid heb kunnen nemen van de supporters.”