Ellen over Stadsboerin na winst award: ‘Plan niet tot in detail uitgedacht, meer vanuit intuïtie’

DOETINCHEM – “Niet iedereen begreep misschien wat ik aan het doen was toen ik vijf jaar geleden startte met Stadsboerin bij de voormalige gevangenis De Kruisberg”, zegt Ellen Willems. “Maar het harde werken is beloond. Deze prijs betekent heel veel voor mij en voor mensen die hier werken, zeker die vanaf het begin hier zijn. Het is mooi dat ze in het zonnetje gezet worden.” Ellen heeft de Europese ARIA-awards publieksprijs gewonnen in de categorie ‘beste sociaal economische plattelandsprojecten’. 

Door Carla van der Meer

“De award is een grote erkenning voor wat we hier doen”, vervolgt Ellen. “Dit laat zien dat plekken als deze nodig zijn, zeker in deze tijd. Ik hoop dat deze award mensen inspireert om ook een laagdrempelig project te beginnen waarbij verbinding met elkaar en de natuur een rol speelt. Dat we door het publiek gezien worden als meest inspirerend is heel waardevol. Ik ben bedolven onder de reacties.”

Ellen is genomineerd door het GLB (Gemeenschappelijk Landbouwbeleid) die de Stadsboerin selecteerde uit de vele Nederlandse plattelandsprojecten die met Europese subsidie worden ondersteund. Er waren 24 Europese finalisten en dan is het bijzonder dat een relatief klein project als de Stadsboerin de meeste stemmen van het publiek kreeg. Ellen weet niet precies waar alle stemmen vandaan komen. “Van een aantal weet ik het, dat zijn stemmen uit de regio van mensen die hier graag komen”, laat ze weten. “Verder werken we samen met allerlei instellingen, scholen en landbouworganisaties. Maar dat ik zoveel stemmen zou krijgen, had ik niet verwacht. Ik ben hiervoor heel blij en dankbaar. Echt hartverwarmend.” De gewonnen bokaal stond op het moment van het interview tussen alle bloemen op de tafel in het eetlokaal. “Na het feestje zaterdag krijgt hij een mooi plekje in het eetlokaal”, zegt Ellen. 

Vijf jaar geleden startte Ellen met het plan om een tuin te beginnen en met mensen te koken en te eten. “Het plan had ik niet tot in het detail uitgedacht”, laat ze weten. “Het was meer intuïtief. Er zijn mensen bijgekomen die ook ideeën hadden zoals iemand die een bloementuin wilde aanleggen. Zo is de Stadsboerin organisch gegroeid waarbij natuur, koken en tuinieren de rode draad is. Het is veel groter geworden dan dat ik verwacht had. We hebben 3,5 hectare grond en er werken hier 50 mensen, waarvan een aantal beroepskrachten en veel vrijwilligers met allerlei achtergronden, jong, oud, nieuwkomers, mensen in een kwetsbare situatie, stagiaires en studenten. Het is heel divers, maar dat is ook het leuke.”

Je vindt de Stadsboerin aan de rand van de Kruisbergse bossen. “Voor ons is dit de beste plek”, zegt Ellen. “We hebben hier bos, een landelijk gebied en we zitten aan de rand van de stad. Ik wil graag dat we op de fiets bereikbaar zijn. We zijn een sociale ontmoetingsplek. Mensen schuiven aan voor een kopje koffie of thee, komen een praatje maken of even een paar uurtjes meedoen. Ze kunnen hier ook workshops volgen over koken en tuinieren.”
Er wordt elke dag ontbijt voor basisschool Noorderlicht verzorgd om te zorgen dat kinderen een gezond ontbijt krijgen. Verder wordt er bij de Stadsboerin les gegeven aan basisscholen over de natuur en het telen van eigen groenten. “We zijn ook een inburgeringsplek voor nieuwkomers”, laat Ellen weten. “Volwassen immigranten kunnen hier een half jaar meedoen om zo te wennen aan Nederland en de taal te leren. Eén keer in de maand kookt een nieuwkomer een maaltijd: ‘de vreemde hap’. Dit is om elkaar te leren kennen.”
“Duurzaam bezig zijn is heel nodig”, stelt Ellen. “Mensen kijken vaak naar overheden en bedrijven, maar je kunt in je eigen leven ook keuzes maken, bijvoorbeeld hoe je reist, eet en je huis verwarmt. Als we een leefbare wereld willen nalaten, dan kunnen we met z’n allen grote stappen maken.”
Het is momenteel een onrustige periode nu de Kruisberg verkocht wordt. “De gemeente heeft zich uitgesproken voor behoud”, zegt Ellen. “Door deze prijs denk ik dat we er een anker bij hebben. Het geeft ons het gevoel dat er meer rekening met ons gehouden wordt. Dat de mensen deze plek waarderen is fijn voor ons voortbestaan. We willen graag een grotere winkel. We willen de gebouwen renoveren en verduurzamen. Voor de workshops en lessen voor de scholen willen we graag een groen leslokaal. Misschien dat we hiervoor materiaal uit de oude gevangenis kunnen gebruiken. Ook krijgen we vragen uit Nederland van mensen die ook een Stadsboerin willen starten. Het leslokaal zou hiervoor ook een mooie faciliteit zijn.
Als de Stadsboerin niet kan blijven, moet Ellen op zoek naar een andere plek. “Ik heb al wel plekken aangeboden gekregen”, zegt ze. “Maar er zit er nog geen bij waarvan ik denk: die is het. Eerst maar zien hoe het hier loopt. Het mooiste is natuurlijk als we hier blijven kunnen.”