Ben Beijer bekijkt ‘t anders: Eén pot nat

Denkend over een alternatief kerstverhaal met shoppende drie koningen op weg naar een gecanceld kerstconcert dacht ik aan de tijd dat wij een dagje shoppen nog konden combineren met een rockconcert.

Onze ervaring sluit lichtjes aan bij de verhalen over typische Achterhoekers. Wij parkeerden onze auto destijds onder de Arena in combinatie met vervoerkaartjes per metro naar Amsterdam-Centrum. Aangezien wij geen ervaring hadden met openbaar vervoer, volgde ik tegen mijn gewoonte in de grote kudde op zoek naar het perron. Even later stapten wij in een mooie, lege coupé.

De conducteur die onze kaartjes controleerde vertelde ons echter dat we niet in de metro, maar in een eerste klas treincoupé zaten. Anke stootte mij aan om te laten merken dat zij toch gelijk had, maar ik vertelde dat ik sinds mijn militaire dienst nooit meer in een trein had gezeten. De controleur vroeg begripvol waar wij vandaan kwamen. De Achterhoek zei ik, en dat werkte: met een glimlach om zijn mond zei hij dat hij ons zou helpen. Aangezien ik hem niet teleur wilde stellen vroeg ik wat het verschil was tussen een trein en de metro. Hij legde uit dat een metro onder de grond reed, daar keken wij van op. Vervolgens zei hij: “Het is uw schuld niet, die kaartjes zijn onduidelijk.”

We mochten blijven zitten en hij beloofde ons straks te helpen. Vlak voor het centrum kwam hij ons uitleggen dat er een roltrap omhoog ging, en als we terug zouden gaan, naar beneden. Ik bedankte hem voor die tip en vertelde zo serieus mogelijk dat mijn broer ook al eens zo vriendelijk was geholpen nadat hij een kwartier in een methadonbus had gezeten, omdat hij dacht dat de bus op methadon slecht startte. De man hoorde het zonder een gezichtsspier te vertrekken aan.

Om de Achterhoek niet verder in diskrediet te brengen besloot ik in voorkomende gevallen te zeggen dat we uit Groningen komen, dat is voor Randstedelingen toch één pot nat.

Fijne en veilige dagen maar vooral:

Goed gaon